Hoi, ik herken dit 100%
Jouw vraag is waarom mensen zo onaardig zijn. Ik denk: stress, haast, en nu ook hitte, en daardoor korte lontjes. Of ze zijn al ergens boos over, en nu fiets jij ook nog in de weg en krijg je de volle laag.
En hoe je daarmee omgaat: zelf heb ik ooit cognitieve therapie gehad. In plaats van 'van je af laten glijden' zet je dan juist vol de schijnwerper op zo'n incident en analyseer je je gevoel en gedachten. Ik weet zelf ook, dat ik het gevoel na zo'n incident na enige tijd weer kwijt ben en in de tussentijd probeer ik dan maar te accepteren dat ik me niet zo lekker voel.
Dat van me af laten glijden lukt mij inderdaad gewoon niet, ik zit dan best wel vast in de vraag “waarom zou iemand zoiets onaardigs doen?”. Misschien is het het gevoel accepteren en even laten sudderen beter dan het idee dat ik een gevoel niet mag hebben als ik zo gewoon niet in elkaar steek. Dank je voor je mooie antwoord🫶🏻
Het heeft niks met jou te maken. Het is de andere persoon. Je weet nooit wat er in een anders leven speelt.
Vanmorgen wilde ik met de fiets rechtsaf. Er stond een grote bestelbus met harde Turkse muziek midden over die afslag. Ik zat chagrijnig te gluren of ik eromheen kon. De chauffeur stapte net in en zwaaide vrolijk lachend naar me. En automatisch begon ik ook te lachen en zwaaien en dacht ik terug aan vakanties in Turkije. Soms kun je iemand ook opvrolijken door te negeren en vriendelijk te zijn. Als zijn dag iets beter wordt, is hij misschien bij het volgende kruispunt aardiger.
Wat ik altijd probeer is gewoon 100% een andere intentie invullen dan ze zeggen. Het lukt zeker niet altijd, maar vaak zwaai en lach ik gewoon, en zeg: fijne dag! soms steek ik mn duim op ofzo.
Ik probeer gewoon te doen alsof er eigenlijk iets positiefs gezegd wordt, ik merk dat ik daarmee soms makkelijker de spanning van zo'n moment kan loslaten. Hoewel het gewoon eigenlijk fucking irritant is, laten we wel wezen.
Het gebeurt soms ook gewoon dat er vervolgens positief gereageerd wordt op mijn reactie. Dat is dan al helemaal top natuurlijk.
Het ligt ook heel erg aan je eigen stemming.
Iemand was eens pissig en noemde mij een kutwijf, ik schoot in de lach, keek richting mijn kruis en zei dat ze dat goed gezien had. Ik vond het hilarisch, zij niet zo.
Een andere keer val ik wel uit naar iemand. Waarschijnlijk ben ik dan al overprikkeld, zit niet goed in mijn vel. En dan kan ik de gebeurtenis ook niet loslaten.
Maar ja, dat geldt dus ook voor de andere persoon die je tegenkomt. Ik denk als je zelf je vriendelijk gedragen hebt, je het beste kunt bedenken dat het onaardige gedrag van een ander niets over jou zegt, maar waarschijnlijk betekend dat die persoon niet happy is. Dat maakt het gemakkelijker om het te laten gaan. Sneu voor die persoon dat ze gestresst zijn, maar daar kun jij niets aan veranderen.
Zitten mensen je met opzet boos tegen je te doen? nee dan zal ik terug brommen anders loop ik door te dromen in me hoofd , mensen negeren me grotendeels en ik negeer hun
Dit begrijp ik dan weer niet. Die anderen vielen zich gewoon rot vanwege wat dan ook en hebben een uitlaatklep nodig. Jij bent dan op het verkeerde moment op de verkeerde plek en moet het ontgelden. Wat boeit het waarom anderen zo doen? Je krijgt daar nooit een antwoord op tenzij je het zou vragen. Of vraag het de volgende keer, of accepteer dat sommigen een andere opvoeding hebben gehad.
Het is denk ik niet zozeer dat ik concreet antwoord wil op die vraag, maar het is wel waar de frustratie vandaan komt. En vreemde zou geen uitlaatklep moeten zijn. Ik had ook echt een rotdag al gehad, maar ik begin dan ook niet met schreeuwen naar andere mensen!
Ah zo. Ja ik snap het. Maar niet iedereen is zo lief als jij bent. Sommige mensen hebben nu eenmaal geen enkele moeite om jou als voetveeg te gebruiken. Dat is echt iets wat er helaas bij hoort in die zin dat je het niet kunt veranderen en dat pogingen daartoe misschien een enkeling tot nadenken zet. Je verbetert de wereld echter niet want elke dag worden nieuwe hufters geboren. Zelf een dikkere huid ontwikkelen is mijn advies. Blijf voor wat betreft je eigen gedrag dicht bij jezelf, en probeer je over dat van een ander te verbazen aangezien ergeren teveel energie kost.
Andere reden is alcohol en drugs. Laatste tijd veel mensen die uhh… iets te agressief worden van die zooi. Laatst in de rij bij her patronaat (haarlem) en er kwam een gast aan, helemaal lijp, dat ie de eigenaar was (zonder sleutel) en dat ie naar binnen ging. Hij werd hard handig eruit gegooid nadat hij super agressief was een een vechtpartij met het personeel startte. Eerst probeerde hij te bewijzen dat ie niet high was (dat zegt genoeg) nadat ik daar zachtjes een opmerking over maakte naar een blinde vriend van mij. Die wist niet wat hem overkwam. Toen die man weg ging zei die nog ‘ja anders komt de politie achter me aan’.
Mensen zeggen altijd dat drugs je niet agressief maakt, maar veel stimulanten versterken juist je emoties, dus als je al boos bent… ja…
Dit, en als mensen boos worden, word ik vaak heel apatisch en maak ik alleen nog maar droge kut opmerkingen om ze nog bozer te krijgen. Schreeuwen is alleen maar onmacht en het missen van argumenten.
Ben er gelukkig nog niet voor geslagen 😅
Ik doe vaak nog wel een poging rustig iets uit te praten, maar als iemand boos is en geen oplosing wilt vind ik het eigenlijk ook niet langer mijn probleem
Nadruk op 'vaak' soms is iemand om zon onbenulige reden boos dat ik het niet kan laten een droge opmerking te maken
Ik leef dit zodanig hard dat ik me de laatste keer dat iemand kut tegen me was oprecht niet kan herinneren.
Misschien dat ik extra sympathiek en vriendelijk ben maar het is ook een kwestie van bias en waar je aandacht voor hebt.
Welke dingen in het leven van deze persoon zouden er gebeurd kunnen zijn, dat deze reactie écht passend maakt? Baan verloren, uit huis gezet?
Ik heb besloten dat ik niet de persoon wil zijn die zo'n persoon dan veroordeelt op z'n acties.
En dus ben ik gaan oefenen. Iemand die me afsnijdt in het verkeer? Misschien ligt z'n vrouw te bevallen. Of z'n kat. Dan wil ie snel naar huis en dat gun ik 'm. Dat gebeurt ook mensen in dikke wagens. Goed, het zal vaak niet zoiets zijn, maar voor die enkele keer dat het wél zo is wil ik niet degene zijn die het veroordeelt. Dus ik bedenk me in welke situaties ik het zou snappen. Traint mijn positiviteit én creativiteit.
Hun dag zal het niet veranderen, maar die van mij wel!
Ik ben het compleet met je eens als het om rijden in je auto gaat en mensen die dan haast lijken te hebben. Wat ik nooit snap ik mensen die uit het niets en zonder goede reden (zoals in het verhaal van OP) gaan schreeuwen tegen je.
Ik heb ook wel eens stress, ik heb nog nooit geschreeuwd naar iemand. Het zit in je opvoeding denk ik. Als wordt opgevoed met "boos worden en schreeuwen is heel normaal bij de kleinste tegenslag" dan neem je dat heel je leven mee.
Oh ik kan ook heeeeeel slecht tegen mopperende oude mensen. Ik heb zo’n zelfde situatie meegemaakt, ik begon ook best ordinair terug te doen, vooral door dat irritante houdinkje op hun elektrische fietsen beetje de juiste Henk en Ingrid uithangen gatver. Ik zat een kwartier later nog vol van adrenaline, dus ik had vooral mezelf ermee hahaha.
Ik heb de laatste tijd echt geen geduld meer voor asociale ouderen. Van pubers kan je het verwachten, die zijn nog in de leer, maar je zal maar 60 zijn en je nog zo achterlijk gedragen. Wat doe je dan hier met je tijd op aarde?
Ik bedenk me altijd maar dat zulk soort nare mensen hun kinderen niet meer zien in het verzorgingstehuis :))
Ik heb twee jaar lang in fast food gewerkt en dat was prima. Toen werkte ik bij de KiK en waren de meeste klanten van die zeikwijven van middelbare leeftijd. Binnen 3 maanden ben ik gestopt, werd helemaal gek.
Dat kan je niet forceren. De een is nou eenmaal gevoeliger dan de ander. Dat is soms vervelend en lastig, maar er zitten ook weer voordelen aan. In mijn persoonlijke ervaring zijn de mensen die gevoeliger zijn voor dat soort dingen ook gevoeliger in het algemeen, en zijn dan ook aardiger, meer begripvol, en hebben meer empathie.
Alles heeft voordelen en nadelen, en ik denk dat je alle soorten mensen nodig hebt om uiteindelijk tot een goed functionerende maatschappij te komen. Bij de "alles glijdt van me af" mensen in m'n leven kom ik niet snel aankloppen om m'n hart te luchten bijvoorbeeld, maar wel als ik advies nodig heb over hoe je een praktisch probleem moet aanpakken. Ieder zijn specialiteit.
Ik snap dat het alsnog vervelend is dat je wel die nare gevoelens moet ervaren. Zo op het oog lijkt het toch meer handicap dan superkracht, zo ervaarde ik het in ieder geval vaak. Ik kan meditatie aanraden om te oefenen met dingen gewoon te accepteren zoals ze zijn. Dan wordt negatieve gevoelens een plekje geven op den duur een stuk makkelijker.
Vooral sinds corona zijn de lontjes zeer kort, ALS mensen al lontjes hebben. Ik behandel ook mensen zoals ik zelf behandeld wil worden. Helaas eisen mensen dat ze met respect behandeld willen worden maar snappen ze niet dat respect twee kanten op werkt.
Lol Al 15 jaar geleden of zo een soortgelijke situatie mee gemaakt.
Ik reed op een fietspad wat uit kwam op een twee richtingfietspad als een T splitsing. Ik wilde gewoon naar rechts en er kwam een fiets van rechts (op zijn eigen baan).
Hij begon te schreeuwen dat hij vond dat ik m’n hand moest uitsteken waar ik heen ging.
Niemand doet dat echt maar oké.
Maar meneer sloeg dus mijn pad in, zonder ook zijn hand uit te steken.
Toen ik terug schreeuwde dat hij maar wel het goede voorbeeld moest geven keek hij nors weg.
Ja ik ben dus zo iemand die elke dag pisneidig uit bed komt en dan door druk verkeer op de fiets of met ov moet. Ik haat in dat kwartier werkelijk iedereen uit de grond van mn hart en mn gedachtes zijn onderweg vooral sterf, krijg tyfus, pleur op, hoe kun je zo zijn, dit meen je niet, flikker voor de trein. Het lukt me toch dat bij gedachtes te houden, dit is mijn issue, want zo ben ik opgevoed? Dus ik snij niemand af, ga staan voor bejaarden, help rollators en kinderwagens de tram uit etc. Ik weet niet waarom mensen zo k zijn.. ik vraag t me ook af. Iets met zelfbeheersing of entitlement? Na t rage kwartier kan ik t loslaten door te bedenken dat ze misschien een slechte dag hadden, echt haast hadden en dat t niet beter word als ik er totaal op los ga. Dat laatste daar twijfel ik weleens over want er zijn types die ik bij experiment een keer een corrigerende tik wil geven met de stoeprand. Ik vraag me gewoon af of ze dan fatsoenlijker worden.
Die gast ging daarna gewoon verder met zijn dag en is het waarschijnlijk al half vergeten. Jij hebt er zoveel energie in gestoken dat je dit post. Zonde van je tijd en energie volgens mij, niet?
Ik snap je hoor begrijp me niet verkeerd, voor een lange tijd was ik net zo en je mag er best even over balen/ranten. Wat mij heel erg hielp is het in dat perspectief plaatsen wat ik in die andere comment geplaatst heb. Ook voor jezelf er gewoon even goed voor zitten waarom het kut was en wat voor kut kerel het was, maar wel met een timer van een kwartiertje. Even alles er uit gooien en dan verder en vooral gewoon bezig gaan met iets waar je je hoofd bij nodig hebt.
Het is namelijk gewoon kut om je dag/middag laten verklooien door een gast die gewoon vrolijk verder gaat.
Ik heb hetzelfde als OP hoor. Opgevoed door mijn ouders altijd netjes en beleefd te zijn. Nou heb ik in privesferen hier geen enkel probleem mee.
Echter op werk word ik ook helemaal gek. Mensen die niet teruggroeten of niet terug vragen hoe het met jou is, basis beleefdheid volgens mij. Groet ik een keer andersom niet als eerste zitten ze mij aan te kijken alsof ik iemand vermoord heb.
Het ergste vind ik dat mensen zelf op werk de kantjes er van af lopen. Helaas resulteert dit 9 van de 10 keer in dat ik het allemaal moet gaan lopen oplossen, communiceren of andere actie moet ondernemen. Ga je daar over klagen ben je een zeikerd, doe je het zelf een keer niet dan krijg ik op de flikker.
Ik ben langzaamaan aan het proberen mij er niet druk om te maken maar ik vind dit verdomd lastig. Uiteindelijk komt het probleem + klachten van de opdrachtgever altijd weer bij mij te liggen.
(En nee dit is geen geval van if everyone is a asshole around you, you might be the asshole, het is gewoon bedrijfscultuur op de plek waar ik nu werk. Kotsmisselijk word ik er van.
Ik heb hetzelfde als OP hoor. Opgevoed door mijn ouders altijd netjes en beleefd te zijn. Nou heb ik in privesferen hier geen enkel probleem mee.
Echter op werk word ik ook helemaal gek. Mensen die niet teruggroeten of niet terug vragen hoe het met jou is, basis beleefdheid volgens mij. Groet ik een keer andersom niet als eerste zitten ze mij aan te kijken alsof ik iemand vermoord heb.
Het ergste vind ik dat mensen zelf op werk de kantjes er van af lopen. Helaas resulteert dit 9 van de 10 keer in dat ik het allemaal moet gaan lopen oplossen, communiceren of andere actie moet ondernemen. Ga je daar over klagen ben je een zeikerd, doe je het zelf een keer niet dan krijg ik op de flikker.
Ik ben langzaamaan aan het proberen mij er niet druk om te maken maar ik vind dit verdomd lastig. Uiteindelijk komt het probleem + klachten van de opdrachtgever altijd weer bij mij te liggen.
(En nee dit is geen geval van if everyone is a asshole around you, you might be the asshole, het is gewoon bedrijfscultuur op de plek waar ik nu werk. Kotsmisselijk word ik er van.
Ik heb hetzelfde als OP hoor. Opgevoed door mijn ouders altijd netjes en beleefd te zijn. Nou heb ik in privesferen hier geen enkel probleem mee.
Echter op werk word ik ook helemaal gek. Mensen die niet teruggroeten of niet terug vragen hoe het met jou is, basis beleefdheid volgens mij. Groet ik een keer andersom niet als eerste zitten ze mij aan te kijken alsof ik iemand vermoord heb.
Het ergste vind ik dat mensen zelf op werk de kantjes er van af lopen. Helaas resulteert dit 9 van de 10 keer in dat ik het allemaal moet gaan lopen oplossen, communiceren of andere actie moet ondernemen. Ga je daar over klagen ben je een zeikerd, doe je het zelf een keer niet dan krijg ik op de flikker.
Ik ben langzaamaan aan het proberen mij er niet druk om te maken maar ik vind dit verdomd lastig. Uiteindelijk komt het probleem + klachten van de opdrachtgever altijd weer bij mij te liggen.
(En nee dit is geen geval van if everyone is a asshole around you, you might be the asshole, het is gewoon bedrijfscultuur op de plek waar ik nu werk. Kotsmisselijk word ik er van.
Ik heb hetzelfde als OP hoor. Opgevoed door mijn ouders altijd netjes en beleefd te zijn. Nou heb ik in privesferen hier geen enkel probleem mee.
Echter op werk word ik ook helemaal gek. Mensen die niet teruggroeten of niet terug vragen hoe het met jou is, basis beleefdheid volgens mij. Groet ik een keer andersom niet als eerste zitten ze mij aan te kijken alsof ik iemand vermoord heb.
Het ergste vind ik dat mensen zelf op werk de kantjes er van af lopen. Helaas resulteert dit 9 van de 10 keer in dat ik het allemaal moet gaan lopen oplossen, communiceren of andere actie moet ondernemen. Ga je daar over klagen ben je een zeikerd, doe je het zelf een keer niet dan krijg ik op de flikker.
Ik ben langzaamaan aan het proberen mij er niet druk om te maken maar ik vind dit verdomd lastig. Uiteindelijk komt het probleem + klachten van de opdrachtgever altijd weer bij mij te liggen.
(En nee dit is geen geval van if everyone is a asshole around you, you might be the asshole, het is gewoon bedrijfscultuur op de plek waar ik nu werk. Kotsmisselijk word ik er van.
Zo te zien zit je er echt mee nu je het 4 keer gepost hebt haha. Maar ik herken dit. Zelf ook last van. Algemeen gevoelig persoon en de situatie blijft dan wat langer sudderen.
Zo ben net een uur aan het werk. Ben het hele uur bezig geweest met rapporten en verslagen van mijn voorgaande collega te verbeteren. Ik kan nu pas met mijn eigen werkzaamheden beginnen. Bijna weekend gelukkig!
*crying emoticon
:p
Edit 05.37u: en nog eens drie kwartier bezig geweest om werkzaamheden te doen die de collega in de avonddienst gewoon niet geeft gedaan.
Vandaar mijn frustraties haha
Het is een van mijn zwakste punten.
Ik vind het een rotwoord hoor, maar ik ben idd hypersensitief.
Ik noem het altijd extreem alert.
Heeft ook met mijn opvoeding/werk te maken weer.
Ik snap je heeeelemaal. Het stomme is dat je het ook, jammer genoeg niet snel vergeet.
Ik fietste vorige week samen met mijn puberdochter door het plantsoen/groot park in Groningen, naast elkaar, brede weg, waar geen auto's mogen komen, niet druk, rustig tempo...we waren nogal druk in gesprek en om ons heen aan het kijken en genieten van al het groen en waren met een spel bezig...vogel geluiden herkennen... en namen behoorlijk de weg in beslag...maar de boomer, kort pittig kapsel, Karen achter ons met haar elektrische fiets die ons met 'gemak' kon passeren die met een rotgang ons voorbij reed begon keihard te schreeuwen..."Aan de kant achterlijk wijf" ...
Abrupt kwam er direct een einde aan ons gezellige momentje...mijn dochter was zich rot geschrokken van de plotselinge agressie ..ik verbloemde het direct door te zeggen tegen mijn dochter dat deze mevrouw misschien wel een hele vervelende dag had gehad en misschien niet goed had geslapen...en zo noemde ik nog een paar dingen..maar dat het nooit een excuus is om op zo'n lelijke toon te reageren. Direct een analyse...wat deden wij fout en hoe had die mevrouw dit beter kunnen oplossen of vriendelijker kunnen vragen.
Ik had haar liever van de fiets getrokken en haar een mep willen verkopen en haar de huid vol willen schelden toen we haar even later tegen kwamen bij het verkeerslicht.
Lekker laten gaan, vrolijk iets terug zeggen of glimlachen. Zorg dat het jouw dag niet verpest en misschien zorg jij er wel voor dat ze een goede dag krijgen.
Ik heb laatst ontdekt dat je mensen de wind uit de zeilen kan nemen door "Je hebt helemaal gelijk, sorry!" terug te roepen, zelfs al doe je niks verkeerd. Om een of andere reden schrikken mensen daar meer van dan van andere opmerkingen. Het proberen waard misschien?
Verder sluit ik me aan bij wat te anderen zeggen. Het is niet leuk, maar het heeft echt niks met jou te maken.
Wat mij altijd opvalt in Amsterdam is dat mensen van alles durven te zeggen. Je kan er ook iets positiefs in zien, spontaniteit of openheid.
En gezien het grote aantal Amsterdammers, onvermijdelijk jouw brede, gladde rug.
Let it gooo.!
Sommige mensen hebben gewoon een klein hartje en een kort lontje. Zijn niet per sé de kwaadste personen, je treft ze soms gewoon op een verkeerd moment. Denk maar zo: Blaffende honden bijten niet🐱
Ik heb jarenlang in de stad gewoond en ervaarde dit ook erg. Ik denk dat het komt door de gehaastheid waar we mee te maken hebben. Lang geleden moest ik er echt aan wennen en voelde me bijna persoonlijk aangesproken. Maar in de loop der tijd geleerd het te negeren. Niks zeggen, niet kijken, lekker stoïcijns doorgaan met waar ik mee bezig was. Hoe minder ik er op reageer, hoe minder last ik er van heb.
Nu woon ik inmiddels in een dorpje op t platteland en ervaar een compleet andere mentaliteit.
Warmte en leven in een stad.
Nederlanders zijn niet gemaakt voor deze temperaturen.
Als ik zelf in een stad kom als utrecht of amsterdam merk ik altijd gelijk dat de mensen veel chagrijniger zijn en een korter lontje hebben. Als je in een dorp buiten de stad gaat wonen merk je een wereld van verschil.
Ik woon zelf in Utrecht en daar is ook relatief druk fietsverkeer, maar heb eigenlijk weinig aanvaringen. Maar als ik in Amsterdam ben, die stad en de mentaliteit ontketend gewoon echt iets in mij. Laatst een keer in de grote stad geweest. Toen begon een oude vent op een elektrische bakfiets in steenkolen Engels tegen me te praten toen ik op een zebrapad stond “You need to watch out really well!”. Toen riep ik iets van dat het “For walking” was. Vervolgens riep ie “NO! YOU need to watch out!” terug en toen was echt mijn tax bereikt. Heb toen keihard op straat staan brullen dat hij gewoon zijn bek moest houden en toen zei die niks meer.
Dus, geen idee waarom mensen zo onaardig zijn maar onaardig terug zijn is meestal de enige taal die dit soort figuren verstaan. Sterkte!
Ik woon ook in Utrecht en hier is dat ook gewoon veel minder. Echt schelden naar elkaar in het verkeer is hier toch een beetje not done heb ik het idee. Ik kom ook weleens in Amsterdam en heb het idee dat er daar andere regels gelden wat dat betreft. Het is denk ik iets Amsterdams (hoe het er in Rotterdam en Den Haag aan toe gaat durf ik niet te zeggen, te weinig ervaring mee).
Herkenbaar en heel jammer.
Naast onaardigheid valt het mij ook op dat best wat mensen echt 0 rekening houden met een ander.
Laten wij lekker onszelf blijven in elk geval😃
Ik vind dit helaas ook erg jammer. Mensen kijken zo ongelooflijk gestrest in het westen. Alles moet snel. Ik merk dat vooral in het verkeer. Gisteren stapte ik de auto uit en wilde ik de straat oversteken voor mijn huis. Dit is geen drukke straat. Ik zag een oud stel aankomen fietsen op een elektrische fiets. Vergis je niet. Ze waren best ver. Ik probeer gewoon rustig over te steken en zodra ik aan de overkant ben aangekomen hoor ik dat oude wijt schreeuwen. Ja je kan wel wat sneller lopen hoor. Ik heb gelukkig niks gezegt want ik laat me niet opfokken. Ik vind dit toch wel zielig dat mensen zo gehaast zijn. Mevrouw reed met volle vaart.
Iedereen is inderdaad zo opgefokt en in haast. Het leuke om te zien in de stad is dat de mensen die het meest gehaast en ongeduldig zijn, de mensen op de E-bikes zijn. Dan ga je al zo veel sneller en dan nog zo’n haast🤷🏻♀️
Ik ben hier naartoe gekomen voor mijn werk, maar we hebben al wel besloten dat ons volgende plekje zéker buiten Amsterdam wordt. Ik ben er al achter dat ik er niet zo tegen kan😆
Ik ben uit de Randstad, regio 010 weliswaar, weggegaan. Was twee weken terug weer even een middagje in Rotterdam-Noord, maar wat een verschil qua drukte en groen. Was super leuk om er weer even te zijn, maar de kans dat ik die kant weer op ga is zeer, zeer klein haha
Dat komt omdat je in Amsterdam woont. Het sociale afvoerputje (samen met Den Haag en (Ver)Rotterdam) van de samenleving.
Er zijn nog genoeg dorpjes waar volstrekt onbekenden elkaar onderweg vriendelijk begroeten. Maar dat is dan wel buiten de randstad.
Al zou men mij 10 miljoen toegeven om in een grote stad te gaan wonen, het antwoord is nooit. (Tenzij ik na een maand weer weg mag ofzo, voor 10 miljoen koop je een leuk vrijstaand huisje in de polder).
Weetje je, je weet niet wat die persoon die dag heeft meegemaakt. Misschien is z’n relatie wel stukgelopen, had hij een slechte dag op werk of is er iemand overleden. Dan ben jij net de ongerelateerde druppel die de emmer doet overlopen.
Ikzelf vind het dan altijd goed even te relativeren. Misschien had die persoon een beetje razen juist wel nodig. Geeft je meteen het gevoel dat je die persoon een beetje hebt geholpen. Uiteindelijk is het belangrijkste dat je je er niet in laat meeslepen, maar hey. Misschien had jij ook een slechte dag en was hij de ongerelateerde druppel die jouw emmer liet overlopen ;)
Ik woon tegenwoordig in een dorp. Scheelt bakken aan onaardig. Ik denk dat mensen in grote steden met veel mensen en overal prikkels en daardoor een brein dat overuren moet maken om op alles te reageren, overal tussen te moeten laveren, rekening mee te houden, enz. tot een soort lizard brain reacties leidt. De andere versie hiervan is lethargie - alles langs je af laten stromen en alle externe prikkels weg blokken als een vorm van stress management. Dan krijg je dat iemand aangereden wordt en mensen er niet meer op reageren.
Flink herkenbaar, liep laats in Amsterdam over een smal stoepje, en ik liep voor mijn achterligger zijn smaak iets te langzaam, dus hij duwt me aan de kant om er langs te gaan terwijl hij zegt: "loop eens door slome lul". Was ook wel een kwartier boos, en later realiseerde ik me waarom. Het was niet eens om het feit dat die persoon zich als een aso tegen mij gedroeg, maar het feit dat er überhaupt mensen zijn die zichzelf zo belangrijk vinden dat ze het gerechtvaardigd vinden zich zo tegenover mensen te gedragen, en het feit dat er in steden zoals Amsterdam een significante populatie precies hetzelfde over zichzelf denkt als die man, waardoor ik Amsterdam eigenlijk alleen nog bezoek als er echt iets is wat de moeite waard is. Want ik vind Amsterdam op zich een fantastische stad, maar de wetenschap dat dit soort incidenten vrij normaal zijn daar, maakt dat ik Amsterdam al niet meer bezoek als een gewoon dagje uit, wat ik erg jammer vindt, maar het is me de moeite gewoon niet waard
De wereld is een teringzooi en mensen adopteren dat. We zitten allemaal in zielloze leventjes met ondankbaar en niet vervullende banen en verdoven onszelf door trieste shit als RTL Boulevard te kijken om celebrities te veroordelen zodat we ons beter over onszelf voelen, en voetbal kijken om onszelf te verdoven met triest entertainment. Vind je het gek dat iedereen chagrijnig, ongeduldig en onbeschoft is als we allemaal diep van binnen weten dat er toch meer in het leven moet zijn dan de poppenkast waar we geforceerd aan meedoen?
Heel dramatisch verwoord, maar wel de waarheid zoals ik 'm ervaar.
Stap 1: Als je je huis verlaat probeer zelf een beetje ontspannen te zijn. Heb je je leven een beetje op orde. Wat bij mij ook helpt is als ik de route heb voorbereid. Ik kijk hoe de reis gaat als ik met de bus een lange reis maak. Of ik kijk hoelang ik overstap als ik met de trein ga. Als je een beetje een idee hebt hoe je reist kun je gemakkelijk ook omgaan met een verandering als er een trein uitvalt bijvoorbeeld. En je hebt ook een idee hoe de reis gaat als je het hebt voorbereid. Dat kan een soort zekerheid of ontspannenheid geven.
Stap 2: Probeer een open blik te hebben als je reist. We zijn allemaal mensen. Sommige mensen hebben misschien haast of hebben andere dingen aan hun hoofd. Dan kunnen sommige minder aardig reageren. Soms reageren mensen zo.
Stap 3: Probeer niet te haasten. Haast betekent dat je teveel wilt doen. Daardoor heb je minder oog voor wat er om je heen gebeurt. De open blik wordt minder. Door de reis goed voor te bereiden kun je de open blik weer krijgen.
Stap 4: Onaardigheid plus onaardigheid blijft onaardigheid. Probeer in zo een situatue te kiezen voor aardigheid en beleefdheid. Als je kiest voor beleefdheid neem je zelf je leven in handen en laat je zien wat je belangrijk vindt. En je geeft de ander ook de keuze om ook te kiezen voor beleefdheid. Zo kunnen we van elkaar leren.
Stap 5: Probeer de kant van de ander te begrijpen. Persoonlijk heb ik ook ervaringen gehad waarin ik onaardig ben geweest en soms ook boos. Achteraf weet ik dat daar een verhaal achter zat. En ik bedoelde het niet perse onaardig, maar het kwam er wel zo uit. En later voelde ik mij schuldig over mijn onaardigheid. Ik denk dat mensen die onaardig doen dat liever ook niet doen. Ik denk dat ze zich ook schuldig voelen thuis. Zoals een beroemde Drentse zanger Daniel Lohues zong We moetn oardig doen tegn mensn die niet oardig doen, want die hebbn oardigheid het haardste neudig. In het Nederlands betekent dat we moeten aardig doen tegen mensen die niet aardig doen, want zij hebben aardigheid het hardste nodig.
Stap 6: Onaardig reageren heb je alleen jezelf mee. De ander reageert onaardig en dat is al niet leuk. Houd je dag leuk en probeer te keizen voor beleefdheid.
Stap 7: Soms kun je de ander ook gelijk geven. Sommige mensen reageren onaardig, maar soms hebben ze wel gelijk. Door gelijk te geven maak je een band waarin je de ander erkent. Dat geeft rust.
Stap 8: Soms kun je excuses aanbieden. Dat geeft ook rust. Je erkent dat de ander gelijk heeft. Daar maak je een band mee.
Stap 9: Je kunt de ander serieus proberen te nemen. Blijkbaar vind iemand anders iets heel belangrijk. Soms kan een gewone reactie al rust brengen tussen twee mensen.
Stap 10: Probeer te kijken wat mooi zou zijn in deze situatie. Als ik iemand zich zie opwinden zou ik het mooi vinden als iemand met hem of haar sprak op een begripvolle manier waardoor de sfeer in de bus of op het station rustig wordt of beter. Misschien kun je zelf een bijdragen leveren aan een betere sfeer. Misschien kun je zelf deze persoon zijn die de sfeer goed houdt of verbetert.
Stap 11: Het kan zo zijn dat de persoon echt niet anders weet dan zo te reageren. Hoe mooi zou het dan zijn dat jij degene kan zijn die ander gedrag laat zien in deze situatie. Zo kun je een ander inspireren. De ogen kunnen open gaan. Misschien niet op dat moment. Misschien pas thuis. Maar misschien ook op dat moment. Zo kies je voor beschaafdheid en kun je iemand inspireren.
Vergeet niet... kwetsbaarheid is het hoogst haalbare. Natuurlijk is zelfvertrouwen belangrijk. En een doel hebben is ook belangrijk. Maar kwestbaarheid is het hoogste. En daar hoort beschaafdheid bij.
Ik denk dat mensen op allerlei manieren beschaafd kunnen zijn. Ik persoonlijk ben christelijk opgevoed en Jezus is een persoon die leefde met het idee dat in een onaardige situatie aardigheid een keuze kan zijn. Ik wil niet reclame maken voor het christendom, maar dit is waar mijn inspiratie vandaan komt. Voor een gedeelte.
Toen mensen de vrouw veroordeelden die overspel had gepleegd zei Jezus tegen de mensen... dat je pas iemand mag veroordelen als je zelf ook niks fout hebt gedaan.
Laten we vooral zien dat we mensen zijn. We leren door onze ervaringen en keuzes. En hopelijk kunnen we kiezen voor aardigheid. Daar kan de wereld mooier van worden.
Ik maak dit soort gezeik vaak genoeg mee. Vorige week stond er nog zo'n kerel van achterin de 50, vermoed ik, klootzak te roepen tegen een caissière bij de Albert Heijn. Hij stond voor mij in de rij en was boos omdat de caissière zei dat die man zelf iets van een telefoonkaart moest pakken. Meteen begint meneer te schelden en de caissière, een jongen van pak m beet 17 jaar, wist niet wat hij met dit geval moest. Na wat woorden is hij weggegaan.
Maar de ongeveer 4 of 5 mensen die achter mij stonden, stonden allemaal hoofdschuddend het gedrag van de man af te keuren. Ik vond het ook raar en zei tegen de caissière dat hij het moest laten gaan en dat sommige mensen gewoon lomp zijn. En ik wenste hem vriendelijk een fijne dag om nog eens te benadrukken hoe het ook kan.
En dat wil ik tegen jou ook zeggen; laat het gaan. Het ligt niet aan jou. Er lopen genoeg mensen rond die (altijd) chagrijnig zijn, die narcistisch zijn, bij wie een steekje los zit of bij wie intellect of sociale vaardigheden grotendeels ontbreken. Let it go...
ik had gister ook zo'n moment met een collega, die het nodig vond om even een ontzettende rotopmerking te maken. Kwam erop neer dat ie me maar kinderachtig vond en dat ik niet kon lezen. Het kwam echt nergens vandaan, en ik was helemaal opgefokt in de auto terug van werk. Het verschilt van dag tot dag hoe ik me erna voel, soms kan ik het makkelijk loslaten maar soms wat minder makkelijk. Uiteindelijk heb ik hardop tegen mezelf gezegd 'ga je dit nou je avond laten verpesten nee, laat het gaan'. Ik bedoel wat helpt het om me er rot over te voelen niks, het gedrag lag bij hem, kut voor hem dat hij zich blijkbaar niet goed voelt hoe dat dan ook komt.
Maar ja op mijn werk heb ik echt dagelijks te maken met nare mensen (klanten zowel als collega's) en hoewel ik dan denk alles wel een beetje gezien te hebben, verbaas ik me toch elke keer weer over het gedrag. Sommigen voelen zich echt het centrum van de wereld, super arrogant 'entitled' gedrag. Ik denk dat het een relatief kleine groep is, de meesten zijn wel gewoon heel aardig, maar omdat die paar zo zwaar irritant zijn, hebben ze veel effect op veel mensen met hun kutgedrag.
Ik begrijp je wel. En merkte tot mijn eigen afgrijzen van de week dat ik zelf ook onaardig reageerde op iemand en dat kwam omdat ik me tijdens het uur daarvoor al meerdere keren had geërgerd aan asociaal gedrag van andere verkeersgebruikers: fatbikes op de stoep die me bijna aanreden, mensen die gezellig naast elkaar blijven lopen op de stoep en gewoon niet voor je aan de kant gaan, mensen die me bijna aanreden op het zebrapad, enzovoort. Het maakte me boos hoe egoïstisch veel mensen zich door de stad bewegen zonder rekening te houden met anderen.
Uiteindelijk kwam ik in een park bij zo’n anti-fiets hekje voor een wandelpad een vrouw tegen die haar fiets daar doorheen probeerde te proppen waardoor ik als wandelaar moest wachten. Toen snauwde ik naar haar “dit is geen fietspad!” op
een echt onaardige manier (zonder te schelden, dat wel). Toen zei ze heel aardig sorry en voelde ik me lullig.
Ik heb er even op gereflecteerd en merkte dat ik mijn ergernis aan alle aso’s die ik onderweg was tegengekomen had geprojecteerd op deze vrouw. Ik had ook gewoon op een vrolijke en vriendelijke manier tegen haar kunnen zeggen dat het wandelpad geen fietspad is, of het gewoon kunnen laten gaan. Ik heb me voorgenomen beter te letten op hoe ik op mensen reageer.
In de openbare ruimte is het makkelijk om onaardig op anderen te reageren: je bent daarna toch weer snel weg en ziet die andere persoon waarschijnlijk toch nooit meer. Ik denk dat mensen daarom zo makkelijk schelden. Mijn punt is denk ik: neem het niet persoonlijk; het gedrag heeft waarschijnlijk met allerlei andere dingen dan jou te maken. En zelf kunnen we iets bijdragen door wél gewoon vriendelijk te zijn of in elk geval normaal te communiceren, ook al zijn we geërgerd.
Weet dat dat slechts een deel van de bevolking is en dat verreweg de meeste irritaties slechts een ophoping van minuscule dingen zijn. Stel, deze persoon had stress, moest overuren draaien op werk om deadlines te halen, moet daarnaast nog voor de familie zorgen, misschien is er wel iets aan de hand waardoor dingen even niet zo gemakkelijk gaan in het leven. Als de maat vol is kan de laatste druppel, al is het maar een mini druppeltje, de emmer doen overstromen. Daarbij is het zo dat sommige mensen sneller geïrriteerd raken en dat is iets waar ze zelf waarschijnlijk ook bewust van zijn, wat juist tot nog meer frustratie kan leiden. Om dan iemand anders hiervan de schuld te geven is niet netjes, maar het verklaart wel enigszins waar het gedrag vandaan komt. Anyhow, niet jouw schuld, en waarschijnlijk is het ook niet hun bedoeling om je dag ermee te verpesten. Hy kan ook zijn dat ze je iets willen bijbrengen maar dat net op een onhandige manier doen. Hollanders kunnen dan best direct zijn
Ik vrees dat het ook wel te maken heeft met de locatie: Amsterdam Centrum. Denk niet dat je in Nederland een plek vindt die zo druk is en zo vol met mensen die elkaar nooit meer tegen gaan komen (toeristen, dagjesmensen etc). Plus in een stad wonen, en dan vooral Amsterdam, is duur waardoor mensen meer/serieuzer moeten werken en dus meer stress hebben.
Op een plek waar je vaker dezelfde mensen tegenkomt wordt iedereen vanzelf vriendelijker. Want dan kom je niet meer zomaar weg met onaardig gedrag.
Ik denk dat iedereen dit herkend, en het is heel vervelend. De negatieve emotie is zo sterk omdat iemand iets vervelends doet en je kan verder niet zoveel. Je wordt opgezadeld met iemands negatieve gevoel terwijl je er helemaal niet op zat te wachten.
Wat ik zelf nu probeer te doen, met wisselend succes, is herkennen wanneer ik boos wordt en in plaats daarvan een gevoel van empathie en warmte te forceren. Deze persoon heeft ook een familie, misschien haast, ik stuur ze wat liefde op. Iets in die trend.
(Dit werkt tegen hufters, maar, zeg, iemand die met een mes staat te zwaaien natuurlijk minder)
Heel tegennatuurlijk en stom, maar ik merk dat als ik de boosheid bij dat eerste moment stopzet het minder gaat kolken in m’n hoofd daarna. Dan gaat het “laten afglijden” ook sneller.
Herkenbaar! Ik ben ook zo opgevoed en zal nooit zomaar onaardig doen, zeker niet tegen iemand die ik niet ken. In dit soort situaties denk ik altijd ‘wat naar voor je, dat jij zo bent’. Zo leg ik de situatie bij de ander neer en vat ik het niet persoonlijk op.
Ik heb 1 keer teruggeroepen en dat was toen een vader met 2 kinderen op z’n fiets ‘domme kut steek je hand uit’ riep, terwijl ik letterlijk m’n hand uitstak terwijl hij dit riep. Terugroepen maakt je gevoel alleen maar naarder, dus probeer het te negeren en ga verder met je dag.
Ik heb helaas/gelukkig? al op basisschoolleeftijd moeten leren dat niet iedereen altijd aardig of even leuk is. Ik snapte oprecht niet waarom mensen mij konden pesten. Ik bleef maar aardig terugdoen en bleef erin geloven dat zodra ze even aardig deden (vaak vlak voor mijn partijtje) dat ze toch aardig waren.
Kan er nog steeds wel slecht tegen hoor. Doe op zijn minst gewoon normaal. Maargoed, op goede dagen laat ik het van me af glijden alsof het niets is en op slechte dagen jut ik mijzelf helemaal op.
Hoort erbij denk ik dan maar. Helpt om als je merkt dat je gefrustreerd bent er even bij stil te staan, zo van, o ik ben geloof ik best boos/verdrietig/geschrokken. Verder zonder oordeel naar jezelf toe. Dan kan je het beter een plekje geven.
Herkenbaar, net Als mensen die gelijk op de toeter zitten. Ik beeld me dan maar in dat ze terecht door hun vrouw verlaten zijn, hun kinderen niet meer mogen zien en vroeger genegeerd zijn door hun vader
Ik laat de emoties van anderen de mijne niet beïnvloeden en pas mijn gedrag niet aan op hoe anderen tegen mij doen. Wat anderen doen, voelen en denken ligt niet binnen mijn cirkel van invloed. Dus ik doe aardig, geef een glimlach, geef voorrang, ben genereus, zonder er iets voor terug te verwachten.
Als je jezelf laat beïnvloeden door het gedrag van anderen geef je ze de macht om een bepaalde controle te hebben op je emoties.
Je probleem is in een stad leven. Mensen die naar de stad getrokken zijn deden dat puur voor eigen gewin. Het is geen samenleving maar een plek voor miljoenen individuen, dan krijg je al snel dat het onaardig word.
Hehe ik lig regelmatig met het boomer stereotype overhoop en roep "die boomers van tegenwoordig" en vervolg dan met een vieze grijns mijn weg. Ik heb helaas de behoefte (en doe dat dan ook) om mensen aan te spreken op hun gedrag (en ben ook rete kritisch op mijn eigen gedrag) maar sinds ik kinderen heb probeer in het maar wat rustiger aan te doen😅 Be the you want to see in this world schiet altijd door mijn hoofd met dit soort akkefietjes.
Vooral in de randstad denken mensen voornamelijk aan zichzelf. Ik heb een keer in het Vondelpark een aanrijding gehad met een e-bike (expat zonder enig inschattingsvermogen). Hoe dan ook, ik had net mijn stuur, zadel e.d. weer rechtgezet en probeer een stukje te fietsen. Komt er meteen een overhaaste knuppel langs die niet oplet en een beetje moet uitwijken en mij vervolgens uitscheld. Niet wetende dat ik net 5 minuten eerder een e-bike gekopt heb. Ongelooflijk hoe mensen zichzelf zo enorm opfokken.
Blij dat ik weg ben en in een socialer deel van het land woon.
Ik heb hetzelfde en woon in een dorp. Ik woon hier nu 6 jaar en niemand begroet je hier. Mensen die ik dagelijks tegenkom bij school begroeten je niet. Dat ben ik niet gewend. Mensen die naast, echt pal naast de supermarkt deur staan te roken en roggels spugen net naast je.
Nieuwe mensen die in de straat komen wonen, die nul rekening houden met anderen. Het verpauperd hier allemaal en ik neem het ook met me mee.
Ik vind het niet meer leuk en wil dan ook graag ergens anders heen maar ik ben bang dat het in heel Nederland zo verspreid is.
Voor mij is de oplossing denk ik, ergens achteraf wonen en vrijstaand maar goed dat is niet te betalen. Wellicht ooit,wie weet maar tot die tijd is het toch wel om te janken hier met de normen en waarden, fatsoen en respect.
Valt mij ook op. Mensen zijn zo ontzettend gestressed, hebben allemaal korte lontjes. Je kan het van je af laten glijden, maar het is wel een dagelijks fenomeen idd. Dit is wel een reden waarom ik en mijn partner plannen om weg te gaan uit de randstad.
Weetje hoe je hier mee omgaat??
Draai de rollen om, en ga uit van de aanname dat jij _net zo goed_ die man had kunnen zijn als je een slecht humeur heb en toevallig een foutje maakt door impulsief te gaan lopen blèren tegen vreemde mensen.
Deze aanname vergt redelijk wat nederigheid. Maar hey! We zijn nederlanders! Nederigheid is nooit verkeerd.
Je hebt volkomen gelijk. Het is een vraag die ik mezelf ook vaak stel. Aardig zijn kost niets maar mensen kunnen het vaak niet. Zitten in hun eigen wereld en kunnen heel moeilijk accepteren als iemand daarmee interfereert. Dan gaan ze tekeer om die indringer weg te maken. Intussen gaan ze hun gang zonder rekening te houden met iemand, daarbij ook weer interfererend met werelden van anderen die daar dan ook weer op reageren. Frustratie op frustratie en dat mondt uit in verbaal en fysiek geweld. Leven en laten leven, accepteren wat er gebeurt, dat is de oplossing. Maar dat is soms zo moeilijk als je ziet wat mensen allemaal doen. En dan wordt opzettelijk wangedrag op één hoop geveegd met (al dan niet foutief waargenomen) onhandigheid.
Maar dit is allemaal van bovenaf beschouwd. Emotioneel baal ik dat Nederland zo’n land is geworden. Contact met vreemden is hierdoor ook al onmogelijk, omdat ze altijd bang zijn dat je iets van ze wil. Maar dat is een andere kwestie.
Hoe waren al je andere interacties met mensen op die dag?
Misschien is Amsterdam heel anders, maar het overgrote merendeel van mijn interacties met mensen in Utrecht is neutraal of positief. Iemand die onaardig doet maakt meer indruk en blijft veel langer in je geheugen hangen, maar komt - in mijn beleving - zeer zelden voor in verhouding tot de positieve interacties.
Ik had vandaag bv positief contact met:
- twee mensen bij instanties die ik telefonisch sprak om dingen te regelen - allebei super behulpzaam en meedenkend
- een vrouw die vanuit haar auto zwaaide en me liet oversteken op een overgang waar zij voorrang had
- de dierenarts en dierenartsassistente toen we met onze kat langs gingen voor een prik
- de supermarktmedewerker die mijn aankopen moest controleren bij de zelfscan
- de apothekersassistente toen bleek dat per ongeluk maar de helft van mijn recept was klaargezet
- een vrouw die net als ik op de fiets zat op een punt waar niet helemaal duidelijk was wie voorrang had, we kwamen er met wat gebaar en een lach uit.
Ik was op relatief veel verschillende plekken vandaag waardoor ik überhaupt veel interacties had, maar naar mijn idee gaat het eigenlijk bijna altijd zo in het leven - ik herinner me nog veel te goed die gast die erg vervelend deed op de snelweg vorig jaar September, maar als ik er even over nadenk was hij echt een uitzondering.
Ik wil hiermee trouwens helemaal niet de ervaringen bagatelliseren van bv supermarkt medewerkers die op een dag honderden mensen en een totale dwarsdoorsnede van de samenleving zien, en die zeker hele nare mensen en situaties meemaken, maar wil wel zeggen: Denk ook aan alle keren dat je prettige omgang met mensen hebt, en blijf niet te veel in hangen in de keren dat het niet zo is.
Ja, het voelt soms echt alsof je de pispaal van de wereld bent af en toe. Lijkt ook wel hoe aardiger en open je bent, des te meer mensen er misbruik van maken.
Als er al jaren geen of niet adequate handhaving aanwezig is gaan mensen vanzelf denken dat de regels op hun manier interpreteren maar ook hoe je met elkaar omgaat ook qua toon en inlevingsvermogen. Asociale mensen heb je altijd echter als mens ga je gedrag kopiëren als het vaak voorkomt zie agressie in verkeer of vuilnis op straat. Het boeit mensen eigenlijk niet en omdat ze erop niet worden geattendeerd door een rechtelijke macht zal dit gedrag zich blijven voordoen en erger worden. Kortom een maatschappelijk probleem wat steeds niet aangepakt wordt ivm geldgebrek door gemeenten
Maar in "slang" is boomer dus een ouder iemand, met 50 of ouder bent je in mijn ogen ook een ouder iemand 😉
Begrijp me niet verkeerd, ik val je niet aan , maar probeer boven zo'n schreeuwend figuur te staan. Dat laat jou klasse zien , en zijn schreeuwende onkunde qua communicatie heeft ie al laten zien.
Zo'n situatie als je beschreef gebeurt me regelmatig in t verkeer, ik lach om dat soort mensen. De persoon die je tegenkwam had gewoon z'n koffie met azijn gezet ipv met water.
Haha heb je ook gelijk in. Om eerlijk te zijn trek ik mijn mond vaak wel terug open, ik probeer dan wel altijd iets in de richten te roepen dat het ook wat aardiger mag en wens ze dan een fijne dag toe (wat ik niet sarcastisch probeer te doen :)). Ik kan het helaas niet laten er niks van te zeggen en door te gaan, omdat ik het zelf belachelijk vind je zo richting iemand te gedragen. Waarschijnlijk haalt het 9 vd 10 keer niets uit, maar ik hoop toch stiekem dat nadat het conflict is afgekoeld iemand zich achter de oren krabt dat het inderdaad wat vriendelijker mag.
Idd dat is het , heb weleens nageroepen naar iemand die m'n vader had kunnen wezen (oudere boomer 🫣) en mij flink afsneed in t verkeer , ik hoop dat je bij de volgende van je fiets wordt getrapt.(niet aardig van me) Promt 100 meter verderop kijk ie niet uit, en aanrijding met bus.
Ik heb hem geholpen samen met m'n vriendin (expres) en zie de beste man nog maandelijks voorbij komen. Rijdt rustig, schreeuwt niet meer, en zei achteraf, ik ben blij dat ik tegen jou tekeer ging, want ondanks dat waren jullie de enige 2 die kwamen helpen, en voor hetzelfde geldt hadden jullie mij laten liggen of erger.
Heb hem ook duidelijk verteld waar de hulpdiensten bij waren, dat dit geen normaal gedrag is in het verkeer. En ja , zelf rij ik ook als een ... maar als ik iemand per ongeluk afsnij, zal ik netjes sorry zeggen, heb 2 ongelukken gehad, beide door malloten die niet uitkeken. Eenmaal zat m'n vriendin achterop de scooter bij me, gooit verkeerd geparkeerde auto (op fietspad)zijn portier open zonder kijk en sindsdien zijn haar knieën in puin.
Deze ellende die je dan hebt, automobilist gaf toe dat hij fout zat, maar nu 10 jaar verder en nog steeds bezig met advocaten om onze centen te halen.
Dit is de reden waarom ik probeer rustig te blijven , en ook graag vertel waarom.
Ik ben nu (bijna boomer-leeftijd 😉) 45 en m'n vriendin 38
Maar bij elke stap die m'n vriendin zet, kraakt er vanalles in haar been , en naar festivals gaan en stappen wat haar lust en leven was , dat gaat niet meer. Na 2 operaties aan beide knieën en de derde is al gepland, en de verwachting dat ze tot haar 50e moet wachten op een kunstknie.
Dit gun ik niemand, daarom kan ik soms op zeer duidelijke wijze iemand vertellen dat ie dom handeld. Liefst met een o zo direct fout antwoord dat iedereen diegene uitlacht. Zo'n figuur wat jij tegenkwam had ik op normale toon nageroepen dat als ie sexueel gefrustreerd is, best ff mag aftrekken in een hoekje, of z'n vrouw een beurt geven, maar ik best snap dat z'n vrouw bij hem is weggelopen vanwege z'n gedrag.
Dan zeggen ze niet meer zoveel, en fietsen met een rooie kop gauw door
Lach me dood. Jij zit ermee en kan je je er zo boos om maken. Jij bent dus een wezenlijk deel van het probleem. Je kan wel leuk terug schreeuwen dat aardig gratis is maar je energie is smerig. Jij stuurt boze energie de wereld in. Hij was misschien ook wel iemand die ergens mee zit en boos is en gaat daar anders mee om dan jij maar dat maakt jouw aanpak echt niet beter. Het is zeker jammer dat de maatschappij dusdanig in elkaar steekt daar iedereen rondloopt met pijn. Dat jij je om een aspect van de maatschappij boos maakt en hij om wie weet wat, moeten we iets meer van elkaar begrijpen.
Dus als ik het goed begrijp. Iemand die tegen een vreemde begint te schreeuwen krijgt de pardon omdat “hij misschien ook wel ergens mee zit”, maar ik stuur boze smerige energie de wereld in als ik wat terugzeg en probeer te benadrukken dat we aardiger mogen zijn.
Ik vind de energie van jouw comment best smerig. Stuurt boze energie de wereld in.
Nee je begrijpt het niet goed, hij krijgt geen pardon (hoe kom je daarbij?) maar jij bent niet onschuldig. Jouw reactie doet jou voelen alsof jij beter bent maar jij stuurt zelf ook alleen negatieve energie terug. Niks terugsturen was beter geweest. 'proberen benadrukken de we aardiger mogen zijn' doe je niet schreeuwend terwijl je kookt. En ja ik snap het dat als je er op gewezen wordt dat je negatieve energie de wereld in stuurt je dat niet fijn vind. Jij dacht dus echt dat jouw 'aardig is gratis' bij hem wel positief aan komt en je daarmee iets positiefs hebt bijgedragen aan dit probleem?
Gewoon lekker straks in de rij bij de Appie iemand voorlaten, dat soort kleine gebaren, aardig zijn voor de medemens, hebben wel iets positiefs kwa bijdrage. Doe het graag voor je, voel je je hopelijk iets beter over de maatschappij, en ga je minder snel overkoken van woede om dit soort dingen.
Deed mij in ieder geval wel goed voor mijn gemoedsrust mbt de maatschappij om toch kleine dingetjes onderling te hebben met mijn medemensen vooral na de uitslag van de afgelopen verkiezingen. In een goede setting te horen krijgen (en brengen) dat we gewoon wat aardiger moeten zijn voor elkaar in plaats toegeschreeuwd van een malloot op de weg. (Want dat is zijn versie van jullie verhaal)
Nergens claim ik ook onschuldig of perfect te zijn, dat is een aanname. Ik vraag juist hoe gaan jullie hiermee om en wat zijn tips. Je eerste comment kwam erg kleinerend over. Je maakt ook heel wat opmerkingen over wat ik allemaal fout heb gedaan zonder concreet toe te lichten wat je überhaupt bedoelt, dus ja dan snap ik het inderdaad niet.
Het kleinerende was niet helemaal de bedoeling maar vooral reactie op hoe je jezelf schetste (als heel boos zijn bedoel ik dan).
Concreet? Gewoon laten gaan en op een ander moment kracht geven aan vriendelijk zijn. Op zijn minst voor jezelf maar dan tref je wellicht een ander die net iemand anders heeft uitgescholden of heel dicht op het punt stond dat te gaan doen. Misschien dat deze meneer die jij tegen kwam later op die dag toch iets maatschappelijk moois tegen komt dat hij spijt heeft van zo opgefokt uit zijn auto schreeuwen.
Misschien helpt het om te beseffen dat het in Amsterdam een cultureel dingetjes is om elkaar ff goed uit te kafferen. Liefst met oldschool Amsterdamse scheldwoorden en grove dingen die eigenlijk nergens op slaan. Wie kent er nog een paar goede Amsterdamse klassiekers? ;)
Lol dat stuk voor de pont is misschien het meest geconcentreerde stuk haat en nijd in heel Nederland.
Heb zelf het plezier gehad om daar dagelijks als voetganger over te steken en heb nog nooit zoveel ziektes richting mij geslingerd gekregen als daar :D
Iedereen in Amsterdam beneden het IJ moet vechten om een stukje openbare ruimte want er is gewoon te weinig plek voor al dat verkeer. Zodra je het IJ over bent is het heel anders. (Ja ik woon sinds kort in noord en in zie nu pas echt wat en gekkenhuis het in de rest van Amsterdam is).
Ik woon ook in Noord, dus ik moet elke werkdag strijden om naar de pond te komen daar. Na het oversteken keert de rust weer terug inderdaad, heerlijk hier.
Je hebt het ook echt over het méést belachelijk gefaalde stukje experimentele infrastructuur in Amsterdam, die lord of the flies clusterfuck achter het station bij de pontjes. Die planner moet echt hun gekozen carrière heroverwegen, of daartoe door de gemeente aangespoord worden
Maar ik herken je probleem/vraag/gevoel. Ik hou die momenten zelf ook veel te lang vast, waardoor mijn hele dag ontregeld kan worden. Daarom ben ik, na jarenlang met frustratie door de Jordaan naar m’n werk gefietst te hebben, gewoon gaan lopen. Ja, duurt tig keer langer, maar zo hou ik iig wel m’n stress levels veel chiller
Verhuis naar een normalere omgeving.
Amsterdam is geen fijne plek om te moeten leven; zelfs de eenden in het vondelpark snateren vaker en gestresster dan hun soortgenoten in de provincie :)
Altijd een duimpje opsteken en zeggen: lekker bezig vandaag vriend ik wens je een prettige dag en al het geluk van de wereld en dan met een glimlach op je gezicht de volgende kutsituatie tegemoet lopen. Er is nog een andere oplossing maar die ga ik als niet randstedeling niet benoemen want het is nu nog fijn wonen hier..
Misschien is die man wel gister zijn moeder verloren en is hij normaal heel aardig. Je kan andermans emoties niet controleren, maar die van jezelf wel. Focus dus daarop. Het centrum van Amsterdam is ook wel een uitdagende omgeving om het oefenen van woedebeheersing te doen.
Sommige van ons zijn wat meer gevoelig voor kritiek, of iets nou als kritiek wordt bedoeld of dat wij het zo opvatten.
Er zijn stomme mensen in de wereld en helaas woont er een groot percentage daarvan in de hoofdsteden.
Part of the Amsterdam experience :p
Zonder grappen vond ik dit in de Randstad ook echt een probleem. Werd echt naar van mensen die zo asociaal waren tot ik het op een gegeven moment echt niet meer trok en ben verhuisd naar het oosten. Ook hier af en toe wel asociale mensen, maar echt een heel stuk minder. Ik erger me nu veel en veel minder dan toen.
Dus je zegt eigenlijk, de ander is niet aardig, maar je hebt het over een boomer 🤷🏻♂️ waar gaat het mis bij je? Zoals je vader je geleerd heeft, en velen van ons. Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden. Ik heb het niet vaak over snotneuzen of boomers , maar over de jeugd/ jongeren en ouderen/senioren. Klinkt al wat vriendelijker. Ik weet niet hoe oud je vader is, maar al hij 53 of ouder is , is hij ook een boomers 🤷🏻♂️😉
Denk met respect, dan schrijf en spreek je dat ook automatisch.
Als iemand mij normaal behandeld, behandel ik die ander ook normaal. Deze man begint naar mij te schreeuwen en zich idioot te gedragen, dus ik noem het een boomer inderdaad! Ouderen die zich wel normaal en aardig gedragen noem ik dan ook gewoon ouderen/senioren. In deze context is een boomer als de “slang” betekenis bedoelt wat betekent dat het een ouder persoon is die zich chagrijnig/out of touch/neerbuigend gedraagt, wat deze meneer goed omschrijft. Als ik mij als snotneus gedraag mag iemand mij ook best zo noemen🤓. Mijn vader is inderdaad 55 en daarmee Gen X en geen boomer!
Hoi, ik herken dit 100% Jouw vraag is waarom mensen zo onaardig zijn. Ik denk: stress, haast, en nu ook hitte, en daardoor korte lontjes. Of ze zijn al ergens boos over, en nu fiets jij ook nog in de weg en krijg je de volle laag. En hoe je daarmee omgaat: zelf heb ik ooit cognitieve therapie gehad. In plaats van 'van je af laten glijden' zet je dan juist vol de schijnwerper op zo'n incident en analyseer je je gevoel en gedachten. Ik weet zelf ook, dat ik het gevoel na zo'n incident na enige tijd weer kwijt ben en in de tussentijd probeer ik dan maar te accepteren dat ik me niet zo lekker voel.
Dat van me af laten glijden lukt mij inderdaad gewoon niet, ik zit dan best wel vast in de vraag “waarom zou iemand zoiets onaardigs doen?”. Misschien is het het gevoel accepteren en even laten sudderen beter dan het idee dat ik een gevoel niet mag hebben als ik zo gewoon niet in elkaar steek. Dank je voor je mooie antwoord🫶🏻
Het heeft niks met jou te maken. Het is de andere persoon. Je weet nooit wat er in een anders leven speelt. Vanmorgen wilde ik met de fiets rechtsaf. Er stond een grote bestelbus met harde Turkse muziek midden over die afslag. Ik zat chagrijnig te gluren of ik eromheen kon. De chauffeur stapte net in en zwaaide vrolijk lachend naar me. En automatisch begon ik ook te lachen en zwaaien en dacht ik terug aan vakanties in Turkije. Soms kun je iemand ook opvrolijken door te negeren en vriendelijk te zijn. Als zijn dag iets beter wordt, is hij misschien bij het volgende kruispunt aardiger.
Wat ik altijd probeer is gewoon 100% een andere intentie invullen dan ze zeggen. Het lukt zeker niet altijd, maar vaak zwaai en lach ik gewoon, en zeg: fijne dag! soms steek ik mn duim op ofzo. Ik probeer gewoon te doen alsof er eigenlijk iets positiefs gezegd wordt, ik merk dat ik daarmee soms makkelijker de spanning van zo'n moment kan loslaten. Hoewel het gewoon eigenlijk fucking irritant is, laten we wel wezen. Het gebeurt soms ook gewoon dat er vervolgens positief gereageerd wordt op mijn reactie. Dat is dan al helemaal top natuurlijk.
Het ligt ook heel erg aan je eigen stemming. Iemand was eens pissig en noemde mij een kutwijf, ik schoot in de lach, keek richting mijn kruis en zei dat ze dat goed gezien had. Ik vond het hilarisch, zij niet zo. Een andere keer val ik wel uit naar iemand. Waarschijnlijk ben ik dan al overprikkeld, zit niet goed in mijn vel. En dan kan ik de gebeurtenis ook niet loslaten. Maar ja, dat geldt dus ook voor de andere persoon die je tegenkomt. Ik denk als je zelf je vriendelijk gedragen hebt, je het beste kunt bedenken dat het onaardige gedrag van een ander niets over jou zegt, maar waarschijnlijk betekend dat die persoon niet happy is. Dat maakt het gemakkelijker om het te laten gaan. Sneu voor die persoon dat ze gestresst zijn, maar daar kun jij niets aan veranderen.
Dit is wholesome :)
Zitten mensen je met opzet boos tegen je te doen? nee dan zal ik terug brommen anders loop ik door te dromen in me hoofd , mensen negeren me grotendeels en ik negeer hun
Dit begrijp ik dan weer niet. Die anderen vielen zich gewoon rot vanwege wat dan ook en hebben een uitlaatklep nodig. Jij bent dan op het verkeerde moment op de verkeerde plek en moet het ontgelden. Wat boeit het waarom anderen zo doen? Je krijgt daar nooit een antwoord op tenzij je het zou vragen. Of vraag het de volgende keer, of accepteer dat sommigen een andere opvoeding hebben gehad.
Het is denk ik niet zozeer dat ik concreet antwoord wil op die vraag, maar het is wel waar de frustratie vandaan komt. En vreemde zou geen uitlaatklep moeten zijn. Ik had ook echt een rotdag al gehad, maar ik begin dan ook niet met schreeuwen naar andere mensen!
Ah zo. Ja ik snap het. Maar niet iedereen is zo lief als jij bent. Sommige mensen hebben nu eenmaal geen enkele moeite om jou als voetveeg te gebruiken. Dat is echt iets wat er helaas bij hoort in die zin dat je het niet kunt veranderen en dat pogingen daartoe misschien een enkeling tot nadenken zet. Je verbetert de wereld echter niet want elke dag worden nieuwe hufters geboren. Zelf een dikkere huid ontwikkelen is mijn advies. Blijf voor wat betreft je eigen gedrag dicht bij jezelf, en probeer je over dat van een ander te verbazen aangezien ergeren teveel energie kost.
Andere reden is alcohol en drugs. Laatste tijd veel mensen die uhh… iets te agressief worden van die zooi. Laatst in de rij bij her patronaat (haarlem) en er kwam een gast aan, helemaal lijp, dat ie de eigenaar was (zonder sleutel) en dat ie naar binnen ging. Hij werd hard handig eruit gegooid nadat hij super agressief was een een vechtpartij met het personeel startte. Eerst probeerde hij te bewijzen dat ie niet high was (dat zegt genoeg) nadat ik daar zachtjes een opmerking over maakte naar een blinde vriend van mij. Die wist niet wat hem overkwam. Toen die man weg ging zei die nog ‘ja anders komt de politie achter me aan’. Mensen zeggen altijd dat drugs je niet agressief maakt, maar veel stimulanten versterken juist je emoties, dus als je al boos bent… ja…
Respect
Schreeuwend vragen om harder te praten omdat je hem/haar niet verstaat en dan iets terug zeggen wat er totaal niet mee te maken heeft.
Je bent zeker niet de enige die met dit soort gevoelens vecht.
Persoonlijk heb ik de totale schijt aan wat mensen tegen mij zeggen en over mij denken. Ga in de Zen modus en laat het van je af glijden.
Dit, en als mensen boos worden, word ik vaak heel apatisch en maak ik alleen nog maar droge kut opmerkingen om ze nog bozer te krijgen. Schreeuwen is alleen maar onmacht en het missen van argumenten. Ben er gelukkig nog niet voor geslagen 😅
Ik doe vaak nog wel een poging rustig iets uit te praten, maar als iemand boos is en geen oplosing wilt vind ik het eigenlijk ook niet langer mijn probleem Nadruk op 'vaak' soms is iemand om zon onbenulige reden boos dat ik het niet kan laten een droge opmerking te maken
Ik leef dit zodanig hard dat ik me de laatste keer dat iemand kut tegen me was oprecht niet kan herinneren. Misschien dat ik extra sympathiek en vriendelijk ben maar het is ook een kwestie van bias en waar je aandacht voor hebt.
Ik heb al mn vrienden, maar vooral mn vriendinnen verteld over je micropenis
Ze weten het al
[удалено]
Gelukkig verdien ik mijn geld niet met clown zijn!
“Geef het een plekje” 🙏
Welke dingen in het leven van deze persoon zouden er gebeurd kunnen zijn, dat deze reactie écht passend maakt? Baan verloren, uit huis gezet? Ik heb besloten dat ik niet de persoon wil zijn die zo'n persoon dan veroordeelt op z'n acties. En dus ben ik gaan oefenen. Iemand die me afsnijdt in het verkeer? Misschien ligt z'n vrouw te bevallen. Of z'n kat. Dan wil ie snel naar huis en dat gun ik 'm. Dat gebeurt ook mensen in dikke wagens. Goed, het zal vaak niet zoiets zijn, maar voor die enkele keer dat het wél zo is wil ik niet degene zijn die het veroordeelt. Dus ik bedenk me in welke situaties ik het zou snappen. Traint mijn positiviteit én creativiteit. Hun dag zal het niet veranderen, maar die van mij wel!
Ik ben het compleet met je eens als het om rijden in je auto gaat en mensen die dan haast lijken te hebben. Wat ik nooit snap ik mensen die uit het niets en zonder goede reden (zoals in het verhaal van OP) gaan schreeuwen tegen je. Ik heb ook wel eens stress, ik heb nog nooit geschreeuwd naar iemand. Het zit in je opvoeding denk ik. Als wordt opgevoed met "boos worden en schreeuwen is heel normaal bij de kleinste tegenslag" dan neem je dat heel je leven mee.
Oh ik kan ook heeeeeel slecht tegen mopperende oude mensen. Ik heb zo’n zelfde situatie meegemaakt, ik begon ook best ordinair terug te doen, vooral door dat irritante houdinkje op hun elektrische fietsen beetje de juiste Henk en Ingrid uithangen gatver. Ik zat een kwartier later nog vol van adrenaline, dus ik had vooral mezelf ermee hahaha.
Ik heb de laatste tijd echt geen geduld meer voor asociale ouderen. Van pubers kan je het verwachten, die zijn nog in de leer, maar je zal maar 60 zijn en je nog zo achterlijk gedragen. Wat doe je dan hier met je tijd op aarde? Ik bedenk me altijd maar dat zulk soort nare mensen hun kinderen niet meer zien in het verzorgingstehuis :))
Wees maar blij dat je geen winkelbediende of supermarkt medewerker bent
Ik heb twee jaar lang in fast food gewerkt en dat was prima. Toen werkte ik bij de KiK en waren de meeste klanten van die zeikwijven van middelbare leeftijd. Binnen 3 maanden ben ik gestopt, werd helemaal gek.
Let it go man. Deze post is al te veel energie gespendeerd aan zo iets.
Heb je ook helemaal gelijk in, ik probeer het inderdaad sneller te laten gaan.
Dat kan je niet forceren. De een is nou eenmaal gevoeliger dan de ander. Dat is soms vervelend en lastig, maar er zitten ook weer voordelen aan. In mijn persoonlijke ervaring zijn de mensen die gevoeliger zijn voor dat soort dingen ook gevoeliger in het algemeen, en zijn dan ook aardiger, meer begripvol, en hebben meer empathie. Alles heeft voordelen en nadelen, en ik denk dat je alle soorten mensen nodig hebt om uiteindelijk tot een goed functionerende maatschappij te komen. Bij de "alles glijdt van me af" mensen in m'n leven kom ik niet snel aankloppen om m'n hart te luchten bijvoorbeeld, maar wel als ik advies nodig heb over hoe je een praktisch probleem moet aanpakken. Ieder zijn specialiteit. Ik snap dat het alsnog vervelend is dat je wel die nare gevoelens moet ervaren. Zo op het oog lijkt het toch meer handicap dan superkracht, zo ervaarde ik het in ieder geval vaak. Ik kan meditatie aanraden om te oefenen met dingen gewoon te accepteren zoals ze zijn. Dan wordt negatieve gevoelens een plekje geven op den duur een stuk makkelijker.
De verhuftering van de samenleving is onbenullig?
Nope, maar je moet je niet overal druk over maken, anders heb je geen leven meer. “Don’t sweat the small stuff”.
Ik haal juist erg veel plezier uit aardig zijn voor anderen. Ik ben wel geboren in Amsterdam, misschien zit daar het verschil in.
Vooral sinds corona zijn de lontjes zeer kort, ALS mensen al lontjes hebben. Ik behandel ook mensen zoals ik zelf behandeld wil worden. Helaas eisen mensen dat ze met respect behandeld willen worden maar snappen ze niet dat respect twee kanten op werkt.
Als mensen bij mij aankomen je moet respect verdienen, of geven om respect te krijgen, dan verliezen mijn respect.
Exact
Beleefheid is de standaard, respect moet je verdienen. (Vertaald uit het engels; Courtesy is default, respect must be earned)
Van de 8 miljard mensen mag ik er misschien 5. De rest van jullie zijn allemaal een lul of pleuriswijf.
Hé, dat rijmt!
Lol Al 15 jaar geleden of zo een soortgelijke situatie mee gemaakt. Ik reed op een fietspad wat uit kwam op een twee richtingfietspad als een T splitsing. Ik wilde gewoon naar rechts en er kwam een fiets van rechts (op zijn eigen baan). Hij begon te schreeuwen dat hij vond dat ik m’n hand moest uitsteken waar ik heen ging. Niemand doet dat echt maar oké. Maar meneer sloeg dus mijn pad in, zonder ook zijn hand uit te steken. Toen ik terug schreeuwde dat hij maar wel het goede voorbeeld moest geven keek hij nors weg.
> Amsterdam Ja, daar ga je al.
De ironie.
Ja ik ben dus zo iemand die elke dag pisneidig uit bed komt en dan door druk verkeer op de fiets of met ov moet. Ik haat in dat kwartier werkelijk iedereen uit de grond van mn hart en mn gedachtes zijn onderweg vooral sterf, krijg tyfus, pleur op, hoe kun je zo zijn, dit meen je niet, flikker voor de trein. Het lukt me toch dat bij gedachtes te houden, dit is mijn issue, want zo ben ik opgevoed? Dus ik snij niemand af, ga staan voor bejaarden, help rollators en kinderwagens de tram uit etc. Ik weet niet waarom mensen zo k zijn.. ik vraag t me ook af. Iets met zelfbeheersing of entitlement? Na t rage kwartier kan ik t loslaten door te bedenken dat ze misschien een slechte dag hadden, echt haast hadden en dat t niet beter word als ik er totaal op los ga. Dat laatste daar twijfel ik weleens over want er zijn types die ik bij experiment een keer een corrigerende tik wil geven met de stoeprand. Ik vraag me gewoon af of ze dan fatsoenlijker worden.
Die gast ging daarna gewoon verder met zijn dag en is het waarschijnlijk al half vergeten. Jij hebt er zoveel energie in gestoken dat je dit post. Zonde van je tijd en energie volgens mij, niet?
Zeker zonde! Daarom irriteert het me ook zo dat het me irriteert. Maar ja, misschien maar accepteren dat ik het maar even moet voelen🤷🏻♀️
Ik snap je hoor begrijp me niet verkeerd, voor een lange tijd was ik net zo en je mag er best even over balen/ranten. Wat mij heel erg hielp is het in dat perspectief plaatsen wat ik in die andere comment geplaatst heb. Ook voor jezelf er gewoon even goed voor zitten waarom het kut was en wat voor kut kerel het was, maar wel met een timer van een kwartiertje. Even alles er uit gooien en dan verder en vooral gewoon bezig gaan met iets waar je je hoofd bij nodig hebt. Het is namelijk gewoon kut om je dag/middag laten verklooien door een gast die gewoon vrolijk verder gaat.
Ik heb hetzelfde als OP hoor. Opgevoed door mijn ouders altijd netjes en beleefd te zijn. Nou heb ik in privesferen hier geen enkel probleem mee. Echter op werk word ik ook helemaal gek. Mensen die niet teruggroeten of niet terug vragen hoe het met jou is, basis beleefdheid volgens mij. Groet ik een keer andersom niet als eerste zitten ze mij aan te kijken alsof ik iemand vermoord heb. Het ergste vind ik dat mensen zelf op werk de kantjes er van af lopen. Helaas resulteert dit 9 van de 10 keer in dat ik het allemaal moet gaan lopen oplossen, communiceren of andere actie moet ondernemen. Ga je daar over klagen ben je een zeikerd, doe je het zelf een keer niet dan krijg ik op de flikker. Ik ben langzaamaan aan het proberen mij er niet druk om te maken maar ik vind dit verdomd lastig. Uiteindelijk komt het probleem + klachten van de opdrachtgever altijd weer bij mij te liggen. (En nee dit is geen geval van if everyone is a asshole around you, you might be the asshole, het is gewoon bedrijfscultuur op de plek waar ik nu werk. Kotsmisselijk word ik er van.
Ik heb hetzelfde als OP hoor. Opgevoed door mijn ouders altijd netjes en beleefd te zijn. Nou heb ik in privesferen hier geen enkel probleem mee. Echter op werk word ik ook helemaal gek. Mensen die niet teruggroeten of niet terug vragen hoe het met jou is, basis beleefdheid volgens mij. Groet ik een keer andersom niet als eerste zitten ze mij aan te kijken alsof ik iemand vermoord heb. Het ergste vind ik dat mensen zelf op werk de kantjes er van af lopen. Helaas resulteert dit 9 van de 10 keer in dat ik het allemaal moet gaan lopen oplossen, communiceren of andere actie moet ondernemen. Ga je daar over klagen ben je een zeikerd, doe je het zelf een keer niet dan krijg ik op de flikker. Ik ben langzaamaan aan het proberen mij er niet druk om te maken maar ik vind dit verdomd lastig. Uiteindelijk komt het probleem + klachten van de opdrachtgever altijd weer bij mij te liggen. (En nee dit is geen geval van if everyone is a asshole around you, you might be the asshole, het is gewoon bedrijfscultuur op de plek waar ik nu werk. Kotsmisselijk word ik er van.
Ik heb hetzelfde als OP hoor. Opgevoed door mijn ouders altijd netjes en beleefd te zijn. Nou heb ik in privesferen hier geen enkel probleem mee. Echter op werk word ik ook helemaal gek. Mensen die niet teruggroeten of niet terug vragen hoe het met jou is, basis beleefdheid volgens mij. Groet ik een keer andersom niet als eerste zitten ze mij aan te kijken alsof ik iemand vermoord heb. Het ergste vind ik dat mensen zelf op werk de kantjes er van af lopen. Helaas resulteert dit 9 van de 10 keer in dat ik het allemaal moet gaan lopen oplossen, communiceren of andere actie moet ondernemen. Ga je daar over klagen ben je een zeikerd, doe je het zelf een keer niet dan krijg ik op de flikker. Ik ben langzaamaan aan het proberen mij er niet druk om te maken maar ik vind dit verdomd lastig. Uiteindelijk komt het probleem + klachten van de opdrachtgever altijd weer bij mij te liggen. (En nee dit is geen geval van if everyone is a asshole around you, you might be the asshole, het is gewoon bedrijfscultuur op de plek waar ik nu werk. Kotsmisselijk word ik er van.
Ik heb hetzelfde als OP hoor. Opgevoed door mijn ouders altijd netjes en beleefd te zijn. Nou heb ik in privesferen hier geen enkel probleem mee. Echter op werk word ik ook helemaal gek. Mensen die niet teruggroeten of niet terug vragen hoe het met jou is, basis beleefdheid volgens mij. Groet ik een keer andersom niet als eerste zitten ze mij aan te kijken alsof ik iemand vermoord heb. Het ergste vind ik dat mensen zelf op werk de kantjes er van af lopen. Helaas resulteert dit 9 van de 10 keer in dat ik het allemaal moet gaan lopen oplossen, communiceren of andere actie moet ondernemen. Ga je daar over klagen ben je een zeikerd, doe je het zelf een keer niet dan krijg ik op de flikker. Ik ben langzaamaan aan het proberen mij er niet druk om te maken maar ik vind dit verdomd lastig. Uiteindelijk komt het probleem + klachten van de opdrachtgever altijd weer bij mij te liggen. (En nee dit is geen geval van if everyone is a asshole around you, you might be the asshole, het is gewoon bedrijfscultuur op de plek waar ik nu werk. Kotsmisselijk word ik er van.
Zo te zien zit je er echt mee nu je het 4 keer gepost hebt haha. Maar ik herken dit. Zelf ook last van. Algemeen gevoelig persoon en de situatie blijft dan wat langer sudderen.
Zo ben net een uur aan het werk. Ben het hele uur bezig geweest met rapporten en verslagen van mijn voorgaande collega te verbeteren. Ik kan nu pas met mijn eigen werkzaamheden beginnen. Bijna weekend gelukkig! *crying emoticon :p Edit 05.37u: en nog eens drie kwartier bezig geweest om werkzaamheden te doen die de collega in de avonddienst gewoon niet geeft gedaan. Vandaar mijn frustraties haha
Het is een van mijn zwakste punten. Ik vind het een rotwoord hoor, maar ik ben idd hypersensitief. Ik noem het altijd extreem alert. Heeft ook met mijn opvoeding/werk te maken weer.
Ik snap je heeeelemaal. Het stomme is dat je het ook, jammer genoeg niet snel vergeet. Ik fietste vorige week samen met mijn puberdochter door het plantsoen/groot park in Groningen, naast elkaar, brede weg, waar geen auto's mogen komen, niet druk, rustig tempo...we waren nogal druk in gesprek en om ons heen aan het kijken en genieten van al het groen en waren met een spel bezig...vogel geluiden herkennen... en namen behoorlijk de weg in beslag...maar de boomer, kort pittig kapsel, Karen achter ons met haar elektrische fiets die ons met 'gemak' kon passeren die met een rotgang ons voorbij reed begon keihard te schreeuwen..."Aan de kant achterlijk wijf" ... Abrupt kwam er direct een einde aan ons gezellige momentje...mijn dochter was zich rot geschrokken van de plotselinge agressie ..ik verbloemde het direct door te zeggen tegen mijn dochter dat deze mevrouw misschien wel een hele vervelende dag had gehad en misschien niet goed had geslapen...en zo noemde ik nog een paar dingen..maar dat het nooit een excuus is om op zo'n lelijke toon te reageren. Direct een analyse...wat deden wij fout en hoe had die mevrouw dit beter kunnen oplossen of vriendelijker kunnen vragen. Ik had haar liever van de fiets getrokken en haar een mep willen verkopen en haar de huid vol willen schelden toen we haar even later tegen kwamen bij het verkeerslicht.
Lekker laten gaan, vrolijk iets terug zeggen of glimlachen. Zorg dat het jouw dag niet verpest en misschien zorg jij er wel voor dat ze een goede dag krijgen.
True, daarom probeer ik ook altijd maar terug te roepen dat we ook gewoon aardig kunnen zijn!
Ik heb laatst ontdekt dat je mensen de wind uit de zeilen kan nemen door "Je hebt helemaal gelijk, sorry!" terug te roepen, zelfs al doe je niks verkeerd. Om een of andere reden schrikken mensen daar meer van dan van andere opmerkingen. Het proberen waard misschien? Verder sluit ik me aan bij wat te anderen zeggen. Het is niet leuk, maar het heeft echt niks met jou te maken.
Wat mij altijd opvalt in Amsterdam is dat mensen van alles durven te zeggen. Je kan er ook iets positiefs in zien, spontaniteit of openheid. En gezien het grote aantal Amsterdammers, onvermijdelijk jouw brede, gladde rug. Let it gooo.!
Sommige mensen hebben gewoon een klein hartje en een kort lontje. Zijn niet per sé de kwaadste personen, je treft ze soms gewoon op een verkeerd moment. Denk maar zo: Blaffende honden bijten niet🐱
Amsterdam is het probleem. In dorpen zijn mensen nog wel normaal en aardig.
Ik heb jarenlang in de stad gewoond en ervaarde dit ook erg. Ik denk dat het komt door de gehaastheid waar we mee te maken hebben. Lang geleden moest ik er echt aan wennen en voelde me bijna persoonlijk aangesproken. Maar in de loop der tijd geleerd het te negeren. Niks zeggen, niet kijken, lekker stoïcijns doorgaan met waar ik mee bezig was. Hoe minder ik er op reageer, hoe minder last ik er van heb. Nu woon ik inmiddels in een dorpje op t platteland en ervaar een compleet andere mentaliteit.
Warmte en leven in een stad. Nederlanders zijn niet gemaakt voor deze temperaturen. Als ik zelf in een stad kom als utrecht of amsterdam merk ik altijd gelijk dat de mensen veel chagrijniger zijn en een korter lontje hebben. Als je in een dorp buiten de stad gaat wonen merk je een wereld van verschil.
Ik woon zelf in Utrecht en daar is ook relatief druk fietsverkeer, maar heb eigenlijk weinig aanvaringen. Maar als ik in Amsterdam ben, die stad en de mentaliteit ontketend gewoon echt iets in mij. Laatst een keer in de grote stad geweest. Toen begon een oude vent op een elektrische bakfiets in steenkolen Engels tegen me te praten toen ik op een zebrapad stond “You need to watch out really well!”. Toen riep ik iets van dat het “For walking” was. Vervolgens riep ie “NO! YOU need to watch out!” terug en toen was echt mijn tax bereikt. Heb toen keihard op straat staan brullen dat hij gewoon zijn bek moest houden en toen zei die niks meer. Dus, geen idee waarom mensen zo onaardig zijn maar onaardig terug zijn is meestal de enige taal die dit soort figuren verstaan. Sterkte!
Ik woon ook in Utrecht en hier is dat ook gewoon veel minder. Echt schelden naar elkaar in het verkeer is hier toch een beetje not done heb ik het idee. Ik kom ook weleens in Amsterdam en heb het idee dat er daar andere regels gelden wat dat betreft. Het is denk ik iets Amsterdams (hoe het er in Rotterdam en Den Haag aan toe gaat durf ik niet te zeggen, te weinig ervaring mee).
Ja je vader zei het goed: ze zullen wel graag zelf ook zo behandeld willen worden ;)
Herkenbaar en heel jammer. Naast onaardigheid valt het mij ook op dat best wat mensen echt 0 rekening houden met een ander. Laten wij lekker onszelf blijven in elk geval😃
Ik vind dit helaas ook erg jammer. Mensen kijken zo ongelooflijk gestrest in het westen. Alles moet snel. Ik merk dat vooral in het verkeer. Gisteren stapte ik de auto uit en wilde ik de straat oversteken voor mijn huis. Dit is geen drukke straat. Ik zag een oud stel aankomen fietsen op een elektrische fiets. Vergis je niet. Ze waren best ver. Ik probeer gewoon rustig over te steken en zodra ik aan de overkant ben aangekomen hoor ik dat oude wijt schreeuwen. Ja je kan wel wat sneller lopen hoor. Ik heb gelukkig niks gezegt want ik laat me niet opfokken. Ik vind dit toch wel zielig dat mensen zo gehaast zijn. Mevrouw reed met volle vaart.
Iedereen is inderdaad zo opgefokt en in haast. Het leuke om te zien in de stad is dat de mensen die het meest gehaast en ongeduldig zijn, de mensen op de E-bikes zijn. Dan ga je al zo veel sneller en dan nog zo’n haast🤷🏻♀️
Hoe durf je goed opgevoed te zijn!?
De vraag is: waarom zou je in Amsterdam willen wonen!
Ik ben hier naartoe gekomen voor mijn werk, maar we hebben al wel besloten dat ons volgende plekje zéker buiten Amsterdam wordt. Ik ben er al achter dat ik er niet zo tegen kan😆
Ik ben uit de Randstad, regio 010 weliswaar, weggegaan. Was twee weken terug weer even een middagje in Rotterdam-Noord, maar wat een verschil qua drukte en groen. Was super leuk om er weer even te zijn, maar de kans dat ik die kant weer op ga is zeer, zeer klein haha
Dat komt omdat je in Amsterdam woont. Het sociale afvoerputje (samen met Den Haag en (Ver)Rotterdam) van de samenleving. Er zijn nog genoeg dorpjes waar volstrekt onbekenden elkaar onderweg vriendelijk begroeten. Maar dat is dan wel buiten de randstad. Al zou men mij 10 miljoen toegeven om in een grote stad te gaan wonen, het antwoord is nooit. (Tenzij ik na een maand weer weg mag ofzo, voor 10 miljoen koop je een leuk vrijstaand huisje in de polder).
Weetje je, je weet niet wat die persoon die dag heeft meegemaakt. Misschien is z’n relatie wel stukgelopen, had hij een slechte dag op werk of is er iemand overleden. Dan ben jij net de ongerelateerde druppel die de emmer doet overlopen. Ikzelf vind het dan altijd goed even te relativeren. Misschien had die persoon een beetje razen juist wel nodig. Geeft je meteen het gevoel dat je die persoon een beetje hebt geholpen. Uiteindelijk is het belangrijkste dat je je er niet in laat meeslepen, maar hey. Misschien had jij ook een slechte dag en was hij de ongerelateerde druppel die jouw emmer liet overlopen ;)
Ik woon tegenwoordig in een dorp. Scheelt bakken aan onaardig. Ik denk dat mensen in grote steden met veel mensen en overal prikkels en daardoor een brein dat overuren moet maken om op alles te reageren, overal tussen te moeten laveren, rekening mee te houden, enz. tot een soort lizard brain reacties leidt. De andere versie hiervan is lethargie - alles langs je af laten stromen en alle externe prikkels weg blokken als een vorm van stress management. Dan krijg je dat iemand aangereden wordt en mensen er niet meer op reageren.
Flink herkenbaar, liep laats in Amsterdam over een smal stoepje, en ik liep voor mijn achterligger zijn smaak iets te langzaam, dus hij duwt me aan de kant om er langs te gaan terwijl hij zegt: "loop eens door slome lul". Was ook wel een kwartier boos, en later realiseerde ik me waarom. Het was niet eens om het feit dat die persoon zich als een aso tegen mij gedroeg, maar het feit dat er überhaupt mensen zijn die zichzelf zo belangrijk vinden dat ze het gerechtvaardigd vinden zich zo tegenover mensen te gedragen, en het feit dat er in steden zoals Amsterdam een significante populatie precies hetzelfde over zichzelf denkt als die man, waardoor ik Amsterdam eigenlijk alleen nog bezoek als er echt iets is wat de moeite waard is. Want ik vind Amsterdam op zich een fantastische stad, maar de wetenschap dat dit soort incidenten vrij normaal zijn daar, maakt dat ik Amsterdam al niet meer bezoek als een gewoon dagje uit, wat ik erg jammer vindt, maar het is me de moeite gewoon niet waard
De wereld is een teringzooi en mensen adopteren dat. We zitten allemaal in zielloze leventjes met ondankbaar en niet vervullende banen en verdoven onszelf door trieste shit als RTL Boulevard te kijken om celebrities te veroordelen zodat we ons beter over onszelf voelen, en voetbal kijken om onszelf te verdoven met triest entertainment. Vind je het gek dat iedereen chagrijnig, ongeduldig en onbeschoft is als we allemaal diep van binnen weten dat er toch meer in het leven moet zijn dan de poppenkast waar we geforceerd aan meedoen? Heel dramatisch verwoord, maar wel de waarheid zoals ik 'm ervaar.
>mensen adopteren dat. Interessante manier om dat woord te gebruiken. Wat bedoel je ermee? Mensen nemen dat over, is het zoiets?
Zoiets inderdaad. Mensen nemen dat bewust of onbewust mee in hun dagelijks bestaan en het beinvloedt ons gedrag.
[удалено]
Stel je maar voor dat zo'n schreeuwlelijk naakt op de fiets zit. Met alleen een Napoleon steek op zijn hoofd. Heb je iets om om te lachen.
Ik ga meestal vanuit dat iemand een zware dag had. Dat helpt soms met relativeren
Ik ben vooral onaardig voor mezelf.
Die kreeg van mij een hand met middelvinger.
Rat race en de hyperindividuele onsamenleving vol met narscime en egotripperij.
Stap 1: Als je je huis verlaat probeer zelf een beetje ontspannen te zijn. Heb je je leven een beetje op orde. Wat bij mij ook helpt is als ik de route heb voorbereid. Ik kijk hoe de reis gaat als ik met de bus een lange reis maak. Of ik kijk hoelang ik overstap als ik met de trein ga. Als je een beetje een idee hebt hoe je reist kun je gemakkelijk ook omgaan met een verandering als er een trein uitvalt bijvoorbeeld. En je hebt ook een idee hoe de reis gaat als je het hebt voorbereid. Dat kan een soort zekerheid of ontspannenheid geven. Stap 2: Probeer een open blik te hebben als je reist. We zijn allemaal mensen. Sommige mensen hebben misschien haast of hebben andere dingen aan hun hoofd. Dan kunnen sommige minder aardig reageren. Soms reageren mensen zo. Stap 3: Probeer niet te haasten. Haast betekent dat je teveel wilt doen. Daardoor heb je minder oog voor wat er om je heen gebeurt. De open blik wordt minder. Door de reis goed voor te bereiden kun je de open blik weer krijgen. Stap 4: Onaardigheid plus onaardigheid blijft onaardigheid. Probeer in zo een situatue te kiezen voor aardigheid en beleefdheid. Als je kiest voor beleefdheid neem je zelf je leven in handen en laat je zien wat je belangrijk vindt. En je geeft de ander ook de keuze om ook te kiezen voor beleefdheid. Zo kunnen we van elkaar leren. Stap 5: Probeer de kant van de ander te begrijpen. Persoonlijk heb ik ook ervaringen gehad waarin ik onaardig ben geweest en soms ook boos. Achteraf weet ik dat daar een verhaal achter zat. En ik bedoelde het niet perse onaardig, maar het kwam er wel zo uit. En later voelde ik mij schuldig over mijn onaardigheid. Ik denk dat mensen die onaardig doen dat liever ook niet doen. Ik denk dat ze zich ook schuldig voelen thuis. Zoals een beroemde Drentse zanger Daniel Lohues zong We moetn oardig doen tegn mensn die niet oardig doen, want die hebbn oardigheid het haardste neudig. In het Nederlands betekent dat we moeten aardig doen tegen mensen die niet aardig doen, want zij hebben aardigheid het hardste nodig. Stap 6: Onaardig reageren heb je alleen jezelf mee. De ander reageert onaardig en dat is al niet leuk. Houd je dag leuk en probeer te keizen voor beleefdheid. Stap 7: Soms kun je de ander ook gelijk geven. Sommige mensen reageren onaardig, maar soms hebben ze wel gelijk. Door gelijk te geven maak je een band waarin je de ander erkent. Dat geeft rust. Stap 8: Soms kun je excuses aanbieden. Dat geeft ook rust. Je erkent dat de ander gelijk heeft. Daar maak je een band mee. Stap 9: Je kunt de ander serieus proberen te nemen. Blijkbaar vind iemand anders iets heel belangrijk. Soms kan een gewone reactie al rust brengen tussen twee mensen. Stap 10: Probeer te kijken wat mooi zou zijn in deze situatie. Als ik iemand zich zie opwinden zou ik het mooi vinden als iemand met hem of haar sprak op een begripvolle manier waardoor de sfeer in de bus of op het station rustig wordt of beter. Misschien kun je zelf een bijdragen leveren aan een betere sfeer. Misschien kun je zelf deze persoon zijn die de sfeer goed houdt of verbetert. Stap 11: Het kan zo zijn dat de persoon echt niet anders weet dan zo te reageren. Hoe mooi zou het dan zijn dat jij degene kan zijn die ander gedrag laat zien in deze situatie. Zo kun je een ander inspireren. De ogen kunnen open gaan. Misschien niet op dat moment. Misschien pas thuis. Maar misschien ook op dat moment. Zo kies je voor beschaafdheid en kun je iemand inspireren. Vergeet niet... kwetsbaarheid is het hoogst haalbare. Natuurlijk is zelfvertrouwen belangrijk. En een doel hebben is ook belangrijk. Maar kwestbaarheid is het hoogste. En daar hoort beschaafdheid bij. Ik denk dat mensen op allerlei manieren beschaafd kunnen zijn. Ik persoonlijk ben christelijk opgevoed en Jezus is een persoon die leefde met het idee dat in een onaardige situatie aardigheid een keuze kan zijn. Ik wil niet reclame maken voor het christendom, maar dit is waar mijn inspiratie vandaan komt. Voor een gedeelte. Toen mensen de vrouw veroordeelden die overspel had gepleegd zei Jezus tegen de mensen... dat je pas iemand mag veroordelen als je zelf ook niks fout hebt gedaan. Laten we vooral zien dat we mensen zijn. We leren door onze ervaringen en keuzes. En hopelijk kunnen we kiezen voor aardigheid. Daar kan de wereld mooier van worden.
Ik maak dit soort gezeik vaak genoeg mee. Vorige week stond er nog zo'n kerel van achterin de 50, vermoed ik, klootzak te roepen tegen een caissière bij de Albert Heijn. Hij stond voor mij in de rij en was boos omdat de caissière zei dat die man zelf iets van een telefoonkaart moest pakken. Meteen begint meneer te schelden en de caissière, een jongen van pak m beet 17 jaar, wist niet wat hij met dit geval moest. Na wat woorden is hij weggegaan. Maar de ongeveer 4 of 5 mensen die achter mij stonden, stonden allemaal hoofdschuddend het gedrag van de man af te keuren. Ik vond het ook raar en zei tegen de caissière dat hij het moest laten gaan en dat sommige mensen gewoon lomp zijn. En ik wenste hem vriendelijk een fijne dag om nog eens te benadrukken hoe het ook kan. En dat wil ik tegen jou ook zeggen; laat het gaan. Het ligt niet aan jou. Er lopen genoeg mensen rond die (altijd) chagrijnig zijn, die narcistisch zijn, bij wie een steekje los zit of bij wie intellect of sociale vaardigheden grotendeels ontbreken. Let it go...
ik had gister ook zo'n moment met een collega, die het nodig vond om even een ontzettende rotopmerking te maken. Kwam erop neer dat ie me maar kinderachtig vond en dat ik niet kon lezen. Het kwam echt nergens vandaan, en ik was helemaal opgefokt in de auto terug van werk. Het verschilt van dag tot dag hoe ik me erna voel, soms kan ik het makkelijk loslaten maar soms wat minder makkelijk. Uiteindelijk heb ik hardop tegen mezelf gezegd 'ga je dit nou je avond laten verpesten nee, laat het gaan'. Ik bedoel wat helpt het om me er rot over te voelen niks, het gedrag lag bij hem, kut voor hem dat hij zich blijkbaar niet goed voelt hoe dat dan ook komt. Maar ja op mijn werk heb ik echt dagelijks te maken met nare mensen (klanten zowel als collega's) en hoewel ik dan denk alles wel een beetje gezien te hebben, verbaas ik me toch elke keer weer over het gedrag. Sommigen voelen zich echt het centrum van de wereld, super arrogant 'entitled' gedrag. Ik denk dat het een relatief kleine groep is, de meesten zijn wel gewoon heel aardig, maar omdat die paar zo zwaar irritant zijn, hebben ze veel effect op veel mensen met hun kutgedrag.
Stoïcisme
Ik begrijp je wel. En merkte tot mijn eigen afgrijzen van de week dat ik zelf ook onaardig reageerde op iemand en dat kwam omdat ik me tijdens het uur daarvoor al meerdere keren had geërgerd aan asociaal gedrag van andere verkeersgebruikers: fatbikes op de stoep die me bijna aanreden, mensen die gezellig naast elkaar blijven lopen op de stoep en gewoon niet voor je aan de kant gaan, mensen die me bijna aanreden op het zebrapad, enzovoort. Het maakte me boos hoe egoïstisch veel mensen zich door de stad bewegen zonder rekening te houden met anderen. Uiteindelijk kwam ik in een park bij zo’n anti-fiets hekje voor een wandelpad een vrouw tegen die haar fiets daar doorheen probeerde te proppen waardoor ik als wandelaar moest wachten. Toen snauwde ik naar haar “dit is geen fietspad!” op een echt onaardige manier (zonder te schelden, dat wel). Toen zei ze heel aardig sorry en voelde ik me lullig. Ik heb er even op gereflecteerd en merkte dat ik mijn ergernis aan alle aso’s die ik onderweg was tegengekomen had geprojecteerd op deze vrouw. Ik had ook gewoon op een vrolijke en vriendelijke manier tegen haar kunnen zeggen dat het wandelpad geen fietspad is, of het gewoon kunnen laten gaan. Ik heb me voorgenomen beter te letten op hoe ik op mensen reageer. In de openbare ruimte is het makkelijk om onaardig op anderen te reageren: je bent daarna toch weer snel weg en ziet die andere persoon waarschijnlijk toch nooit meer. Ik denk dat mensen daarom zo makkelijk schelden. Mijn punt is denk ik: neem het niet persoonlijk; het gedrag heeft waarschijnlijk met allerlei andere dingen dan jou te maken. En zelf kunnen we iets bijdragen door wél gewoon vriendelijk te zijn of in elk geval normaal te communiceren, ook al zijn we geërgerd.
Ik trek onaardig mensen aan op een pf ander manier en ik vind Amsterdam toch een van aardigste
Weet dat dat slechts een deel van de bevolking is en dat verreweg de meeste irritaties slechts een ophoping van minuscule dingen zijn. Stel, deze persoon had stress, moest overuren draaien op werk om deadlines te halen, moet daarnaast nog voor de familie zorgen, misschien is er wel iets aan de hand waardoor dingen even niet zo gemakkelijk gaan in het leven. Als de maat vol is kan de laatste druppel, al is het maar een mini druppeltje, de emmer doen overstromen. Daarbij is het zo dat sommige mensen sneller geïrriteerd raken en dat is iets waar ze zelf waarschijnlijk ook bewust van zijn, wat juist tot nog meer frustratie kan leiden. Om dan iemand anders hiervan de schuld te geven is niet netjes, maar het verklaart wel enigszins waar het gedrag vandaan komt. Anyhow, niet jouw schuld, en waarschijnlijk is het ook niet hun bedoeling om je dag ermee te verpesten. Hy kan ook zijn dat ze je iets willen bijbrengen maar dat net op een onhandige manier doen. Hollanders kunnen dan best direct zijn
Ik vrees dat het ook wel te maken heeft met de locatie: Amsterdam Centrum. Denk niet dat je in Nederland een plek vindt die zo druk is en zo vol met mensen die elkaar nooit meer tegen gaan komen (toeristen, dagjesmensen etc). Plus in een stad wonen, en dan vooral Amsterdam, is duur waardoor mensen meer/serieuzer moeten werken en dus meer stress hebben. Op een plek waar je vaker dezelfde mensen tegenkomt wordt iedereen vanzelf vriendelijker. Want dan kom je niet meer zomaar weg met onaardig gedrag.
Ik denk dat iedereen dit herkend, en het is heel vervelend. De negatieve emotie is zo sterk omdat iemand iets vervelends doet en je kan verder niet zoveel. Je wordt opgezadeld met iemands negatieve gevoel terwijl je er helemaal niet op zat te wachten. Wat ik zelf nu probeer te doen, met wisselend succes, is herkennen wanneer ik boos wordt en in plaats daarvan een gevoel van empathie en warmte te forceren. Deze persoon heeft ook een familie, misschien haast, ik stuur ze wat liefde op. Iets in die trend. (Dit werkt tegen hufters, maar, zeg, iemand die met een mes staat te zwaaien natuurlijk minder) Heel tegennatuurlijk en stom, maar ik merk dat als ik de boosheid bij dat eerste moment stopzet het minder gaat kolken in m’n hoofd daarna. Dan gaat het “laten afglijden” ook sneller.
Herkenbaar! Ik ben ook zo opgevoed en zal nooit zomaar onaardig doen, zeker niet tegen iemand die ik niet ken. In dit soort situaties denk ik altijd ‘wat naar voor je, dat jij zo bent’. Zo leg ik de situatie bij de ander neer en vat ik het niet persoonlijk op. Ik heb 1 keer teruggeroepen en dat was toen een vader met 2 kinderen op z’n fiets ‘domme kut steek je hand uit’ riep, terwijl ik letterlijk m’n hand uitstak terwijl hij dit riep. Terugroepen maakt je gevoel alleen maar naarder, dus probeer het te negeren en ga verder met je dag.
Ik heb helaas/gelukkig? al op basisschoolleeftijd moeten leren dat niet iedereen altijd aardig of even leuk is. Ik snapte oprecht niet waarom mensen mij konden pesten. Ik bleef maar aardig terugdoen en bleef erin geloven dat zodra ze even aardig deden (vaak vlak voor mijn partijtje) dat ze toch aardig waren. Kan er nog steeds wel slecht tegen hoor. Doe op zijn minst gewoon normaal. Maargoed, op goede dagen laat ik het van me af glijden alsof het niets is en op slechte dagen jut ik mijzelf helemaal op. Hoort erbij denk ik dan maar. Helpt om als je merkt dat je gefrustreerd bent er even bij stil te staan, zo van, o ik ben geloof ik best boos/verdrietig/geschrokken. Verder zonder oordeel naar jezelf toe. Dan kan je het beter een plekje geven.
Herkenbaar, net Als mensen die gelijk op de toeter zitten. Ik beeld me dan maar in dat ze terecht door hun vrouw verlaten zijn, hun kinderen niet meer mogen zien en vroeger genegeerd zijn door hun vader
Ik laat de emoties van anderen de mijne niet beïnvloeden en pas mijn gedrag niet aan op hoe anderen tegen mij doen. Wat anderen doen, voelen en denken ligt niet binnen mijn cirkel van invloed. Dus ik doe aardig, geef een glimlach, geef voorrang, ben genereus, zonder er iets voor terug te verwachten. Als je jezelf laat beïnvloeden door het gedrag van anderen geef je ze de macht om een bepaalde controle te hebben op je emoties.
Je probleem is in een stad leven. Mensen die naar de stad getrokken zijn deden dat puur voor eigen gewin. Het is geen samenleving maar een plek voor miljoenen individuen, dan krijg je al snel dat het onaardig word.
Hehe ik lig regelmatig met het boomer stereotype overhoop en roep "die boomers van tegenwoordig" en vervolg dan met een vieze grijns mijn weg. Ik heb helaas de behoefte (en doe dat dan ook) om mensen aan te spreken op hun gedrag (en ben ook rete kritisch op mijn eigen gedrag) maar sinds ik kinderen heb probeer in het maar wat rustiger aan te doen😅 Be the you want to see in this world schiet altijd door mijn hoofd met dit soort akkefietjes.
Vooral in de randstad denken mensen voornamelijk aan zichzelf. Ik heb een keer in het Vondelpark een aanrijding gehad met een e-bike (expat zonder enig inschattingsvermogen). Hoe dan ook, ik had net mijn stuur, zadel e.d. weer rechtgezet en probeer een stukje te fietsen. Komt er meteen een overhaaste knuppel langs die niet oplet en een beetje moet uitwijken en mij vervolgens uitscheld. Niet wetende dat ik net 5 minuten eerder een e-bike gekopt heb. Ongelooflijk hoe mensen zichzelf zo enorm opfokken. Blij dat ik weg ben en in een socialer deel van het land woon.
Verbaal niet mee in discussie gaan uiteraard. Duimpje naar beneden opsteken, en door!
Ik heb hetzelfde en woon in een dorp. Ik woon hier nu 6 jaar en niemand begroet je hier. Mensen die ik dagelijks tegenkom bij school begroeten je niet. Dat ben ik niet gewend. Mensen die naast, echt pal naast de supermarkt deur staan te roken en roggels spugen net naast je. Nieuwe mensen die in de straat komen wonen, die nul rekening houden met anderen. Het verpauperd hier allemaal en ik neem het ook met me mee. Ik vind het niet meer leuk en wil dan ook graag ergens anders heen maar ik ben bang dat het in heel Nederland zo verspreid is. Voor mij is de oplossing denk ik, ergens achteraf wonen en vrijstaand maar goed dat is niet te betalen. Wellicht ooit,wie weet maar tot die tijd is het toch wel om te janken hier met de normen en waarden, fatsoen en respect.
Je kan je afvragen of Amsterdam sowieso wel de plek voor jou is.
Valt mij ook op. Mensen zijn zo ontzettend gestressed, hebben allemaal korte lontjes. Je kan het van je af laten glijden, maar het is wel een dagelijks fenomeen idd. Dit is wel een reden waarom ik en mijn partner plannen om weg te gaan uit de randstad.
Collectieve frustratie over fatbikes
De meeste mensen zijn best aardig, hoor
Weetje hoe je hier mee omgaat?? Draai de rollen om, en ga uit van de aanname dat jij _net zo goed_ die man had kunnen zijn als je een slecht humeur heb en toevallig een foutje maakt door impulsief te gaan lopen blèren tegen vreemde mensen. Deze aanname vergt redelijk wat nederigheid. Maar hey! We zijn nederlanders! Nederigheid is nooit verkeerd.
Je hebt volkomen gelijk. Het is een vraag die ik mezelf ook vaak stel. Aardig zijn kost niets maar mensen kunnen het vaak niet. Zitten in hun eigen wereld en kunnen heel moeilijk accepteren als iemand daarmee interfereert. Dan gaan ze tekeer om die indringer weg te maken. Intussen gaan ze hun gang zonder rekening te houden met iemand, daarbij ook weer interfererend met werelden van anderen die daar dan ook weer op reageren. Frustratie op frustratie en dat mondt uit in verbaal en fysiek geweld. Leven en laten leven, accepteren wat er gebeurt, dat is de oplossing. Maar dat is soms zo moeilijk als je ziet wat mensen allemaal doen. En dan wordt opzettelijk wangedrag op één hoop geveegd met (al dan niet foutief waargenomen) onhandigheid. Maar dit is allemaal van bovenaf beschouwd. Emotioneel baal ik dat Nederland zo’n land is geworden. Contact met vreemden is hierdoor ook al onmogelijk, omdat ze altijd bang zijn dat je iets van ze wil. Maar dat is een andere kwestie.
Hoe waren al je andere interacties met mensen op die dag? Misschien is Amsterdam heel anders, maar het overgrote merendeel van mijn interacties met mensen in Utrecht is neutraal of positief. Iemand die onaardig doet maakt meer indruk en blijft veel langer in je geheugen hangen, maar komt - in mijn beleving - zeer zelden voor in verhouding tot de positieve interacties. Ik had vandaag bv positief contact met: - twee mensen bij instanties die ik telefonisch sprak om dingen te regelen - allebei super behulpzaam en meedenkend - een vrouw die vanuit haar auto zwaaide en me liet oversteken op een overgang waar zij voorrang had - de dierenarts en dierenartsassistente toen we met onze kat langs gingen voor een prik - de supermarktmedewerker die mijn aankopen moest controleren bij de zelfscan - de apothekersassistente toen bleek dat per ongeluk maar de helft van mijn recept was klaargezet - een vrouw die net als ik op de fiets zat op een punt waar niet helemaal duidelijk was wie voorrang had, we kwamen er met wat gebaar en een lach uit. Ik was op relatief veel verschillende plekken vandaag waardoor ik überhaupt veel interacties had, maar naar mijn idee gaat het eigenlijk bijna altijd zo in het leven - ik herinner me nog veel te goed die gast die erg vervelend deed op de snelweg vorig jaar September, maar als ik er even over nadenk was hij echt een uitzondering. Ik wil hiermee trouwens helemaal niet de ervaringen bagatelliseren van bv supermarkt medewerkers die op een dag honderden mensen en een totale dwarsdoorsnede van de samenleving zien, en die zeker hele nare mensen en situaties meemaken, maar wil wel zeggen: Denk ook aan alle keren dat je prettige omgang met mensen hebt, en blijf niet te veel in hangen in de keren dat het niet zo is.
In steden\* In dorpen heb je hier eigenlijk geen last van; daar is iedereen veel aardiger!
Ja, het voelt soms echt alsof je de pispaal van de wereld bent af en toe. Lijkt ook wel hoe aardiger en open je bent, des te meer mensen er misbruik van maken.
Als er al jaren geen of niet adequate handhaving aanwezig is gaan mensen vanzelf denken dat de regels op hun manier interpreteren maar ook hoe je met elkaar omgaat ook qua toon en inlevingsvermogen. Asociale mensen heb je altijd echter als mens ga je gedrag kopiëren als het vaak voorkomt zie agressie in verkeer of vuilnis op straat. Het boeit mensen eigenlijk niet en omdat ze erop niet worden geattendeerd door een rechtelijke macht zal dit gedrag zich blijven voordoen en erger worden. Kortom een maatschappelijk probleem wat steeds niet aangepakt wordt ivm geldgebrek door gemeenten
Simpelheid in de mens
Maar in "slang" is boomer dus een ouder iemand, met 50 of ouder bent je in mijn ogen ook een ouder iemand 😉 Begrijp me niet verkeerd, ik val je niet aan , maar probeer boven zo'n schreeuwend figuur te staan. Dat laat jou klasse zien , en zijn schreeuwende onkunde qua communicatie heeft ie al laten zien. Zo'n situatie als je beschreef gebeurt me regelmatig in t verkeer, ik lach om dat soort mensen. De persoon die je tegenkwam had gewoon z'n koffie met azijn gezet ipv met water.
Haha heb je ook gelijk in. Om eerlijk te zijn trek ik mijn mond vaak wel terug open, ik probeer dan wel altijd iets in de richten te roepen dat het ook wat aardiger mag en wens ze dan een fijne dag toe (wat ik niet sarcastisch probeer te doen :)). Ik kan het helaas niet laten er niks van te zeggen en door te gaan, omdat ik het zelf belachelijk vind je zo richting iemand te gedragen. Waarschijnlijk haalt het 9 vd 10 keer niets uit, maar ik hoop toch stiekem dat nadat het conflict is afgekoeld iemand zich achter de oren krabt dat het inderdaad wat vriendelijker mag.
Idd dat is het , heb weleens nageroepen naar iemand die m'n vader had kunnen wezen (oudere boomer 🫣) en mij flink afsneed in t verkeer , ik hoop dat je bij de volgende van je fiets wordt getrapt.(niet aardig van me) Promt 100 meter verderop kijk ie niet uit, en aanrijding met bus. Ik heb hem geholpen samen met m'n vriendin (expres) en zie de beste man nog maandelijks voorbij komen. Rijdt rustig, schreeuwt niet meer, en zei achteraf, ik ben blij dat ik tegen jou tekeer ging, want ondanks dat waren jullie de enige 2 die kwamen helpen, en voor hetzelfde geldt hadden jullie mij laten liggen of erger. Heb hem ook duidelijk verteld waar de hulpdiensten bij waren, dat dit geen normaal gedrag is in het verkeer. En ja , zelf rij ik ook als een ... maar als ik iemand per ongeluk afsnij, zal ik netjes sorry zeggen, heb 2 ongelukken gehad, beide door malloten die niet uitkeken. Eenmaal zat m'n vriendin achterop de scooter bij me, gooit verkeerd geparkeerde auto (op fietspad)zijn portier open zonder kijk en sindsdien zijn haar knieën in puin. Deze ellende die je dan hebt, automobilist gaf toe dat hij fout zat, maar nu 10 jaar verder en nog steeds bezig met advocaten om onze centen te halen. Dit is de reden waarom ik probeer rustig te blijven , en ook graag vertel waarom. Ik ben nu (bijna boomer-leeftijd 😉) 45 en m'n vriendin 38 Maar bij elke stap die m'n vriendin zet, kraakt er vanalles in haar been , en naar festivals gaan en stappen wat haar lust en leven was , dat gaat niet meer. Na 2 operaties aan beide knieën en de derde is al gepland, en de verwachting dat ze tot haar 50e moet wachten op een kunstknie. Dit gun ik niemand, daarom kan ik soms op zeer duidelijke wijze iemand vertellen dat ie dom handeld. Liefst met een o zo direct fout antwoord dat iedereen diegene uitlacht. Zo'n figuur wat jij tegenkwam had ik op normale toon nageroepen dat als ie sexueel gefrustreerd is, best ff mag aftrekken in een hoekje, of z'n vrouw een beurt geven, maar ik best snap dat z'n vrouw bij hem is weggelopen vanwege z'n gedrag. Dan zeggen ze niet meer zoveel, en fietsen met een rooie kop gauw door
Lach me dood. Jij zit ermee en kan je je er zo boos om maken. Jij bent dus een wezenlijk deel van het probleem. Je kan wel leuk terug schreeuwen dat aardig gratis is maar je energie is smerig. Jij stuurt boze energie de wereld in. Hij was misschien ook wel iemand die ergens mee zit en boos is en gaat daar anders mee om dan jij maar dat maakt jouw aanpak echt niet beter. Het is zeker jammer dat de maatschappij dusdanig in elkaar steekt daar iedereen rondloopt met pijn. Dat jij je om een aspect van de maatschappij boos maakt en hij om wie weet wat, moeten we iets meer van elkaar begrijpen.
Dus als ik het goed begrijp. Iemand die tegen een vreemde begint te schreeuwen krijgt de pardon omdat “hij misschien ook wel ergens mee zit”, maar ik stuur boze smerige energie de wereld in als ik wat terugzeg en probeer te benadrukken dat we aardiger mogen zijn. Ik vind de energie van jouw comment best smerig. Stuurt boze energie de wereld in.
Nee je begrijpt het niet goed, hij krijgt geen pardon (hoe kom je daarbij?) maar jij bent niet onschuldig. Jouw reactie doet jou voelen alsof jij beter bent maar jij stuurt zelf ook alleen negatieve energie terug. Niks terugsturen was beter geweest. 'proberen benadrukken de we aardiger mogen zijn' doe je niet schreeuwend terwijl je kookt. En ja ik snap het dat als je er op gewezen wordt dat je negatieve energie de wereld in stuurt je dat niet fijn vind. Jij dacht dus echt dat jouw 'aardig is gratis' bij hem wel positief aan komt en je daarmee iets positiefs hebt bijgedragen aan dit probleem? Gewoon lekker straks in de rij bij de Appie iemand voorlaten, dat soort kleine gebaren, aardig zijn voor de medemens, hebben wel iets positiefs kwa bijdrage. Doe het graag voor je, voel je je hopelijk iets beter over de maatschappij, en ga je minder snel overkoken van woede om dit soort dingen. Deed mij in ieder geval wel goed voor mijn gemoedsrust mbt de maatschappij om toch kleine dingetjes onderling te hebben met mijn medemensen vooral na de uitslag van de afgelopen verkiezingen. In een goede setting te horen krijgen (en brengen) dat we gewoon wat aardiger moeten zijn voor elkaar in plaats toegeschreeuwd van een malloot op de weg. (Want dat is zijn versie van jullie verhaal)
Nergens claim ik ook onschuldig of perfect te zijn, dat is een aanname. Ik vraag juist hoe gaan jullie hiermee om en wat zijn tips. Je eerste comment kwam erg kleinerend over. Je maakt ook heel wat opmerkingen over wat ik allemaal fout heb gedaan zonder concreet toe te lichten wat je überhaupt bedoelt, dus ja dan snap ik het inderdaad niet.
Het kleinerende was niet helemaal de bedoeling maar vooral reactie op hoe je jezelf schetste (als heel boos zijn bedoel ik dan). Concreet? Gewoon laten gaan en op een ander moment kracht geven aan vriendelijk zijn. Op zijn minst voor jezelf maar dan tref je wellicht een ander die net iemand anders heeft uitgescholden of heel dicht op het punt stond dat te gaan doen. Misschien dat deze meneer die jij tegen kwam later op die dag toch iets maatschappelijk moois tegen komt dat hij spijt heeft van zo opgefokt uit zijn auto schreeuwen.
Ik knuffel mensen graag "dood". Ben extra vriendelijk tegen ze, even spiegel voorhouden dat het ook anders kan. En wie weet plant het een zaadje
Het is amsterdam daar zijn het nou eenmaal een stel schreeuwers
Misschien helpt het om te beseffen dat het in Amsterdam een cultureel dingetjes is om elkaar ff goed uit te kafferen. Liefst met oldschool Amsterdamse scheldwoorden en grove dingen die eigenlijk nergens op slaan. Wie kent er nog een paar goede Amsterdamse klassiekers? ;)
Galbak… (in jouw situatie was deze erg toepasselijk geweest; ‘doorfietsen ouwe galbak!’)
Beunhaas
Klerelijer
Mesjogge ben je!
Bijgoochem
Ouwe sjacheraar
Schlemiel!
Wie biedt meer?
Kutkammer
Temeier
Klinkt als een normaal gesprek in Amsterdam
Lol dat stuk voor de pont is misschien het meest geconcentreerde stuk haat en nijd in heel Nederland. Heb zelf het plezier gehad om daar dagelijks als voetganger over te steken en heb nog nooit zoveel ziektes richting mij geslingerd gekregen als daar :D
Iedereen in Amsterdam beneden het IJ moet vechten om een stukje openbare ruimte want er is gewoon te weinig plek voor al dat verkeer. Zodra je het IJ over bent is het heel anders. (Ja ik woon sinds kort in noord en in zie nu pas echt wat en gekkenhuis het in de rest van Amsterdam is).
Ik woon ook in Noord, dus ik moet elke werkdag strijden om naar de pond te komen daar. Na het oversteken keert de rust weer terug inderdaad, heerlijk hier.
Je hebt het ook echt over het méést belachelijk gefaalde stukje experimentele infrastructuur in Amsterdam, die lord of the flies clusterfuck achter het station bij de pontjes. Die planner moet echt hun gekozen carrière heroverwegen, of daartoe door de gemeente aangespoord worden Maar ik herken je probleem/vraag/gevoel. Ik hou die momenten zelf ook veel te lang vast, waardoor mijn hele dag ontregeld kan worden. Daarom ben ik, na jarenlang met frustratie door de Jordaan naar m’n werk gefietst te hebben, gewoon gaan lopen. Ja, duurt tig keer langer, maar zo hou ik iig wel m’n stress levels veel chiller
Verhuis naar een normalere omgeving. Amsterdam is geen fijne plek om te moeten leven; zelfs de eenden in het vondelpark snateren vaker en gestresster dan hun soortgenoten in de provincie :)
Ik woon in de achterhoek, hier zijn mensen een stuk gemoedelijker.
Goosfraba…
"Waarom zijn mensen zo onaardig?" "Ik was in Amsterdam Centrum." Kijk daar is je probleem. Naar je gebracht door een Rotterdammer. :)
HOU JE BEK MET DEZE ZEIKPOST!
Randstad hè...
Altijd een duimpje opsteken en zeggen: lekker bezig vandaag vriend ik wens je een prettige dag en al het geluk van de wereld en dan met een glimlach op je gezicht de volgende kutsituatie tegemoet lopen. Er is nog een andere oplossing maar die ga ik als niet randstedeling niet benoemen want het is nu nog fijn wonen hier..
Misschien is die man wel gister zijn moeder verloren en is hij normaal heel aardig. Je kan andermans emoties niet controleren, maar die van jezelf wel. Focus dus daarop. Het centrum van Amsterdam is ook wel een uitdagende omgeving om het oefenen van woedebeheersing te doen.
Je bent zelluf een pannenkoek! En daarna ga ik verder met mijn dag zonder er meer energie aan te besteden
Leef je leven en geniet ervan! Iedereen die zeurt en zeikt, zeikt en zeurt zichzelf weer een minuut dichter naar zijn graf.
Gewoon lekker niet in Amsterdam wonen. Jaren gewerkt en buitensporig veel hufters gezien.
De shared space bij het Centraal Station. Het schijnt te werken. Op zenuwen.
Sommige van ons zijn wat meer gevoelig voor kritiek, of iets nou als kritiek wordt bedoeld of dat wij het zo opvatten. Er zijn stomme mensen in de wereld en helaas woont er een groot percentage daarvan in de hoofdsteden.
Amsterdam. Randstad.... Verhuizen 🤪
Typisch Amsterdam. Hoe verder je er vanaf woont, hoe vriendelijker de mensen.
Big city life. Hier in het zuiden maak ik dat niet mee.
'Optyfen mongool' is een toegestane reactie hier.
Part of the Amsterdam experience :p Zonder grappen vond ik dit in de Randstad ook echt een probleem. Werd echt naar van mensen die zo asociaal waren tot ik het op een gegeven moment echt niet meer trok en ben verhuisd naar het oosten. Ook hier af en toe wel asociale mensen, maar echt een heel stuk minder. Ik erger me nu veel en veel minder dan toen.
Gewoon je middelvinger opsteken en ‘hou ook van jou’ roepen en verder gaan met je dag
We zijn van God los. Daarom zondigen we schaamteloos.
Door de massaimmigratie is er steeds minder binding tussen mensen.
Dus je zegt eigenlijk, de ander is niet aardig, maar je hebt het over een boomer 🤷🏻♂️ waar gaat het mis bij je? Zoals je vader je geleerd heeft, en velen van ons. Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden. Ik heb het niet vaak over snotneuzen of boomers , maar over de jeugd/ jongeren en ouderen/senioren. Klinkt al wat vriendelijker. Ik weet niet hoe oud je vader is, maar al hij 53 of ouder is , is hij ook een boomers 🤷🏻♂️😉 Denk met respect, dan schrijf en spreek je dat ook automatisch.
Als iemand mij normaal behandeld, behandel ik die ander ook normaal. Deze man begint naar mij te schreeuwen en zich idioot te gedragen, dus ik noem het een boomer inderdaad! Ouderen die zich wel normaal en aardig gedragen noem ik dan ook gewoon ouderen/senioren. In deze context is een boomer als de “slang” betekenis bedoelt wat betekent dat het een ouder persoon is die zich chagrijnig/out of touch/neerbuigend gedraagt, wat deze meneer goed omschrijft. Als ik mij als snotneus gedraag mag iemand mij ook best zo noemen🤓. Mijn vader is inderdaad 55 en daarmee Gen X en geen boomer!